Πες μας λίγα λόγια για σένα, τις σπουδές και τις διακρίσεις σου.
Είμαι 25 χρόνων. Ξεκίνησα το τρέξιμο στο στίβο το 2000 με τον κ. Γιώργο Ζώρζο στον ΓΑΣ Ιλισός. Έχω διακριθεί στα 3.000 μέτρα με φυσικά εμπόδια στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στίβου. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο τρέχω κυρίως σε αγώνες ορεινού τρεξίματος που αποτελεί πλέον το βασικό μου αγώνισμα, πάντα για λογαριασμό της Salomon Hellas. Το 2014 κατέκτησα την πρώτη θέση στην κατηγορία των γυναικών στο Πρωτάθλημα Skyrunning Greece.
Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στη Διατροφή και Διαιτολογία στο ΙΕΚ Ιπποκράτειος το 2011 και έκτοτε ασχολούμαι με την κατάρτιση προγραμμάτων διατροφής κυρίως σε αθλητές. Παράλληλα συμβουλεύω φίλους και γνωστούς σχετικά με την διατροφική στρατηγική, κατά την προετοιμασία τους για αγώνες.
Πως και ξεκίνησες το τρέξιμο στο βουνό; Ποιος σε ενέπνευσε να το κάνεις;
Ξεκίνησα να τρέχω στο βουνό όταν ένας φίλος μου και συναθλητής, ο Γιώργος Διαλεκτός, με παρακίνησε να συμμετέχω. Δεν είχα ιδέα τι ήταν και για την ακρίβεια φανταζόμουν ότι η εμπειρία θα έμοιαζε με τον ανώμαλο δρόμο που έτρεχα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα με τον Ιλισό. Ήταν ένας αγώνας στο πανέμορφο βουνό της Πάρνηθας, σε μια απαιτητική και πολύ γνωστή διαδρομή, τα περιβόητα «Σκαλάκια». Η διαδρομή ακολουθεί την γραμμή του τελεφερίκ ακριβώς από κάτω, από το χώρο στάθμευσης μέχρι το Καζίνο. Αντιλαμβάνεστε ότι ήταν μια συνεχής ανηφόρα, πρωτόγνωρη για τα δεδομένα μου εμπειρία η οποία με ενθουσίασε με την ομορφιά του τοπίου και την αγωνιστικές προκλήσεις της. Ότι έπρεπε για το ξεκίνημά μου στο ορεινό τρέξιμο! Έτσι ανυπομονούσα να πάω στον επόμενο αγώνα – κρυφά στην αρχή λόγω αντιδράσεων από τον προπονητή μου στον στίβο! – και τελικά αποφάσισα να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο και να αφιερωθώ στο ορεινό τρέξιμο.
Γιατί τρέξιμο και όχι αναρρίχηση;
Βασικά το τρέξιμο είναι η μεγάλη μου αγάπη. Τρέχω σε υψηλό επίπεδο αρκετά χρόνια τώρα, θέτω στόχους στις αγωνιστικές χρονιές και προσπαθώ να τους επιτυγχάνω. Είναι λοιπόν μια διαφορετική ιδέα, αυτή του πρωταθλητισμού, με εξιτάρει η πίεση στους αγώνες, αλλά και ο κόπος στις προπονήσεις. Αυτοεκπληρώνομαι μέσα από τους αγώνες, αλλά και αντλώ εφόδια για το μέλλον. Πιστεύω βέβαια ότι η πολύπλευρη ενασχόληση με αθλήματα κάνει χαρούμενο έναν άνθρωπο, αλλά και ασκεί διαφορετικά το σώμα του. Στον ελεύθερο μου χρόνο η αναρρίχηση κατέχει ξεχωριστή θέση, χάρη στον φίλο μου τον Περικλή Ρίπη που με εισήγαγε στον όμορφο κόσμο της. Επίσης, όταν κάνω ποδήλατο, πεζοπορία, κολύμβηση και τώρα το τελευταία σλάκλαιν (!), νιώθω πολύ ωραία και προτρέπω και τους αναγνώστες σας να γνωρίσουν κάτι από αυτά.
Τι σημαίνει για σένα τρέξιμο στο βουνό;
Το τρέξιμο στο βουνό σημαίνει με μια λέξη για μένα «ελευθερία». Το εύρος των συναισθημάτων που νιώθει κανείς τρέχοντας στο βουνό είναι αντίστοιχο των διαφορετικών τοπίων που συναντά, της ποικιλομορφίας του φυσικού τοπίου. Δεν έχεις το χρονόμετρο του στίβου να σε πιέζει, το ρολόι το φοράς απλώς για να παρακολουθήσεις τη διαδρομή που διήνυσες αργότερα στο διαδίκτυο. Είναι διαφορετικής νοοτροπίας και αφυπνίζει στον δρομέα βαθύτερα συναισθήματα, κάπως ξεχασμένα.
Φοβήθηκες ποτέ σου ότι δεν θα τα καταφέρεις;
Ο φόβος δεν είναι ένα από τα συναισθήματα που ένιωσα στην πορεία μου στο τρέξιμο, ήμουν σίγουρη ότι θα τα καταφέρω, γιατί είχα εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου και αγαπούσα αυτό που έκανα. Ένιωσα χαρά, αγωνία, ανησυχία, ικανοποίηση αλλά και λύπες. Αυτές οι ήττες που με στεναχώρησαν όμως είναι απαραίτητες στον πρωταθλητισμό, γιατί έτσι αναδεικνύεται και η αξία των νικών. Μέσα από αυτό το δίπολο νίκης–ήττας σφυρηλατείται ο αθλητής, δημιουργείται πειθαρχία και απελευθερώνεται από ανασφάλειες και φοβίες.
Πόσο δύσκολη είναι για σένα η προπόνηση; Πόση ώρα αφιερώνεις στην προπόνησή σου;
Υπάρχουν εύκολες, μέτριες και δύσκολες προπονήσεις, ώστε το σώμα και το μυαλό να αντλούν τα οφέλη στα διαφορετικά στάδια της προετοιμασίας, όλες έχουν την αξία τους. Οι αγαπημένες μου πάντως είναι οι δύσκολες, γιατί νιώθω να πιέζω τον εαυτό μου στα όρια του και έτσι να γίνομαι καλύτερη για τον επόμενο αγώνα. Η εξάντληση αυτή που ακολουθείται από την αναγέννηση και την αποκατάσταση με φέρνει έτοιμη στην εκκίνηση, ώστε να πετύχω τον στόχο μου.
Η προπόνηση μου χρονικά επίσης διαφέρει αναλόγως με το στάδιο προετοιμασίας και τους αγώνες στόχου του προσεχούς διαστήματος. Κάποιες φορές είναι μία έως μιάμιση ώρα και αποτελείται απλώς από τρέξιμο. Άλλες φορές όμως συνδυάζει ενδυνάμωση με τρέξιμο και χαλάρωση και ξεπερνάει τις τρεισήμισι ώρες ημερησίως, για παράδειγμα σε ημέρες με τρέξιμο μακράς διάρκειας.
Χρησιμοποιείς ειδικό εξοπλισμό;
Δεν χρησιμοποιώ ειδικό εξοπλισμό, γιατί σε γενικές γραμμές επιδιώκω να τρέχω ελεύθερα και άνετα στο βουνό για να νιώθω αυτήν την ελαφρότητα σε αλληλεπίδραση με τη φύση. Αυτό όμως αποτελεί και λόγο συνεχών παρατηρήσεων από τον προπονητή μου κ. Νίκο Κωστόπουλο, που υποστηρίζει – πολύ σωστά ασφαλώς – ότι ο εξοπλισμός στο ορεινό τρέξιμο είναι χρήσιμος και κάποιες φορές απαραίτητος. Αυτό συμβαίνει γιατί οι αγώνες και οι προπονήσεις είναι μεγάλης διάρκειας, οι καιρικές συνθήκες μεταβάλλονται απότομα και ο εξοπλισμός αποτελεί εργαλείο προσαρμογής σε αυτές τις συνθήκες. Εγώ πάντως επιμένω να τρέχω μόνο με τα «κοτσιδάκια» μου.
Ποιον αγώνα απόλαυσες περισσότερο και γιατί;
Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι αγώνες, μικρής ή μεγαλύτερης απόστασης έχουν την ομορφιά τους. Τα βουνά είναι διαφορετικά, από την απλότητα και την αγριάδα του οροπεδίου του Ολύμπου, μέχρι την οργιώδη βλάστηση της χαράδρας του Βίκου. Απόλαυσα πολύ τον πρώτο μεγάλο αγώνα βουνού που έτρεξα στη Ροδόπη, το Παρανέστιο Μονοπάτι, διαδρομή σαράντα έξι χιλιομέτρων. Έως τότε δεν είχα δοκιμάσει τις δυνάμεις μου σε τόσο μεγάλη απόσταση, είτε αγωνιστικά είτε προπονητικά. Είναι μια από τις ομορφότερες τοποθεσίες που έχω τρέξει ποτέ, στις όχθες του Νέστου, με εκπληκτικής ποικιλίας χλωρίδα. Επιπλέον ο αγώνας πραγματοποιείται κάθε Οκτώβρη, οπότε το δάσος και το ποτάμι ντύνονται με φθινοπωρινά χρώματα και η ομορφιά του τοπίου είναι απολαυστική.
Ποια ήταν τα συναισθήματά σου όταν τερμάτισες τον πρώτο σου αγώνα;
Τα συναισθήματα που νιώθει συνήθως ο αθλητής είναι ανάλογα της επίτευξης ή μη του στόχου που έχει θέσει. Αυτό κάπως διαφοροποιείται στο βουνό, γιατί η φύση σε ικανοποιεί ούτως ή άλλως και ξεχνάς για λίγο τους χρόνους και τους στόχους. Έτσι, τερματίζοντας τον πρώτο μου αγώνα στο βουνό ένιωσα ικανοποίηση, αφενός γιατί ανακάλυψα ένα καινούριο άθλημα που αγάπησα με την πρώτη επαφή και αφετέρου γιατί ένιωσα αυτήν την ευεργετική επίδραση της φύσης, το «άγγιγμα» του βουνού! Ήμουν χαρούμενη, με προσδοκίες για το μέλλον και ένιωθα πληρότητα.
Υπάρχει «μέλλον» στο αγώνισμα αυτό;
Σίγουρα υπάρχει. Είναι πλέον ορατό ότι όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωπο στρέφονται στο τρέξιμο. Επιπλέον, βάσει στατιστικών, οι συμμετέχοντες στο ορεινό τρέξιμο αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο. Αυτό συμβαίνει για όλους αυτούς τους λόγους που ανέφερα. Είναι η διέξοδός μας από την σκληρή πραγματικότητα. Είναι πάντα εκεί το βουνό και μας περιμένει να το ανακαλύψουμε. Θεωρώ ότι ο συνδυασμός του τρεξίματος στο στίβο και του ορεινού τρεξίματος θα πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια, αυτό φαίνεται και από την κατεύθυνση αυτή στα υβριδικά δρομικά μοντέλα παπουτσιών και εξοπλισμού γενικότερα. Αναφέρομαι στο αστικό τρέξιμο (UrbanRunning) που επιχειρεί να γεφυρώσει το βουνό με την πόλη, χωρίς να υπάρχουν οι αυξημένες απαιτήσεις σε χρόνο και εξοπλισμό του ορεινού τρεξίματος, αλλά παράλληλα ξεχνώντας τα δευτερόλεπτα του στίβου. Έτσι ανακαλύπτεις διαδρομές μέσα στην πόλη, ανακαλύπτεις την ομορφιά τους μέσα στο πεδίο που ζούμε και κινούμαστε καθημερινά, το «φυσικό» πεδίο μας.
Στον ελεύθερο σου χρόνο με τι ασχολείσαι;
Μ’ αρέσει να βγάζω βόλτα τον σκύλο μου και να τρέχουμε λιγάκι παρέα. Ο κινηματογράφος, το διάβασμα και η παρέα με φίλους με γεμίζουν πολύ. Επίσης μ’ αρέσει να περπατάω στο κέντρο της Αθήνας στην αγαπημένη μου περιοχή της Πλάκας. Φυσικά η ενασχόληση με διαφορετικά αθλήματα όπως αναρρίχηση, ποδήλατο – βοηθά και στην προπόνησή μου στο βουνό – και διάφορα άλλα. Γενικά είμαι ανοιχτή να δοκιμάζω διαφορετικά αθλήματα και να γεμίζω εμπειρίες και εικόνες. Αυτή είναι και η νοοτροπία της ομάδας Urban Trail Runners – UTR της οποίας είμαι ιδρυτικό μέλος και μ’ αρέσει να περνώ χρόνο σε διάφορες δράσεις της.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Ο σχεδιασμός μου αθλητικά κινείται γύρω από τους αγώνες ορεινού τρεξίματος, στο άθλημα που αγαπάω και θέλω να πρωταγωνιστήσω και τα επόμενα χρόνια. Επίσης δράσεις γύρω από την ανάδειξη διαδρομών και πόλεων αποτελούν για μένα βασικό μελλοντικό στόχο για το μέλλον. Αυτήν την περίοδο προσπαθώ να αποκτήσω, σε συνεργασία με άλλους έμπειρους φίλους και συνεργάτες στο χώρο, εμπειρίες στο χώρο της αθλητικής διατροφολογίας ώστε μελλοντικά να ασχοληθώ πιο ενεργά με το κομμάτι αυτό.
Τι θα συμβούλευες τους αναγνώστες του wefit.gr αν ήθελαν να ξεκινήσουν το ορεινό τρέξιμο;
Θα τους συμβούλευα να το δοκιμάσουν χωρίς δεύτερη σκέψη! Πέρα όμως από τον ενθουσιασμό καλό είναι να υπάρχει σωματική υποδομή, ώστε να περάσουν καλά στο βουνό. Δηλαδή χρειάζεται μια προετοιμασία δύο τριών μηνών στο στίβο, ώστε η μετάβαση να είναι ομαλότερη. Κατάλληλος εξοπλισμός και βασική πεζοπορική εμπειρία είναι κατά τη γνώμη μου απαραίτητα. Επιθυμητό επίσης είναι να υπάρχει μια καλή δρομική αντοχή σε δύναμη και διάρκεια λόγω της έντονης ανωφέρειας στις διαδρομές στο βουνό. Φυσικά πολλά σνακ και ποτά για το βουνό (!) πάντα όμως με σεβασμό στο περιβάλλον!
Μπορείτε να βρείτε την Μαρία Μαλάι στο myahtlete, όπου έχει αναλάβει τον ρόλο της προπονήτριας της ομάδας ορεινού τρεξίματος.
Της Φίλιας Μητρομάρα