Η 21χρονη ultrarunner Lucy Bartholomew είναι από την Αυστραλία και θεωρείται μία από τις καλύτερες δρομείς στον κόσμο. Άρχισε το τρέξιμο για να περνάει χρόνο με τον μπαμπά της, o οποίος έχει συμμετάσχει σε περισσότερους από 20 μαραθωνίους στη Μελβούρνη. Σε ηλικία 15 χρονών παρακολούθησε τον μπαμπά της να ολοκληρώνει τον πρώτο του αγώνα των 100χλμ στα Blue Mountains και εμπνεύστηκε από τους ανθρώπους, το τοπίο και την ενέργειά τους. Ήθελε να συμμετάσχει κι εκείνη σε κάτι ανάλογο. Έτσι, στα 16 της, έτρεξε τον πρώτο αγώνα 100 χιλιομέτρων μαζί με τον μπαμπά της. Ήταν Junior Champion World Champion στο Chamonix, κέρδισε στο YCC (Youth event) στο UTMB το 2016, το 2017 ήταν νικήτρια στο Ultra-Trail Australia 100k ενώ κατέκτησε την 5η θέση στο TDS – τον πιο δύσκολο τεχνικό αγώνα του UTMB. Η ultrarunner Lucy Bartholomew σε μία αποκλειστική συνέντευξη: μίλησε με τον Νάσο Καλλίτση και το wefit.gr για τους δύσκολους αγώνες, την προπόνηση που κάνει και τι λατρεύει στην Ελλάδα.
Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αγώνας σου μέχρι τώρα, όχι απαραίτητα μεγάλη απόσταση ή διαδρομή, αλλά ένας αγώνας που πραγματικά έπρεπε να αγωνιστείς για να ολοκληρώσεις;
Για μένα ο δυσκολότερος αγώνας και ο πιο περήφανος τερματισμός μου ήταν στο TDS, με 120 χλμ. πέρυσι (Σ.Σ.: ο πιο σκληρός αγώνας που ονομάζεται Sur les Traces des Ducs de Savoie, πιο γνωστός ως TDS). Αυτός ο αγώνας πραγματοποιείται από την Ιταλία μέχρι τη Γαλλία και περιλαμβάνει αναρρίχηση 7.300 μ. Ένιωσα πραγματικά σίγουρη για τις ικανότητές μου. Στην αρχή ήμουν στη 2η θέση, αλλά όταν προσπαθούσα να φάω κάτι δεν κατάφερνε το στομάχι μου να συγκρατήσει τροφή και νερό. Σε μία κατάβαση 15 χλμ. ο ρυθμός μου έπεφτε, δίπλωσα και άρχισα να βγάζω ό,τι είχα στο στομάχι μου. Όταν έφτασα στο σημείο των 50 χιλιομέτρων είχα πέσει στην 32η θέση των γυναικών. Ήμουν τόσο εξουθενωμένη και σε απόγνωση που είπα στην ομάδα υποστήριξής μου να με αφήσουν και να ασχοληθούν με τα άλλα μέλη της ομάδας Salomon. Έφυγα από το checkpoint, τόσο απογοητευμένη, αλλά συνέχισα να προσπαθώ να επιβιώνω. Ξεκίνησα τη μεγάλη αναρρίχηση των 2.000 μ., που υπήρχε μπροστά μου και θεώρησα ως μια καλή ευκαιρία για να σταματήσω.
Ξαφνικά με την έλλειψη πίεσης και βήμα βήμα κάθε φορά, δοκίμασα να φάω κάποια φρούτα στον σταθμό Α βοηθειών, τα οποία παρέμειναν στο στομάχι μου και έτσι άρχισα να νιώθω ζωντανή ξανά. Καθώς βράδιαζε (η πρώτη μου νυχτερινή εμπειρία) ένιωσα αυτή την εκπληκτική ορμή της αδρεναλίνης και της ενέργειας. Γέμισα με καύσιμα και θυμάμαι ότι είπα “πάω για κυνήγι” και κατάφερα να προσπεράσω όσους περισσότερους φακούς κεφαλής μπορούσα. Στα τελευταία 400 μέτρα στο Chamonix κατάφερα να πάρω προβάδισμα και έφτασα στην 5η θέση γυναικών στη γραμμή τερματισμού. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχα ολοκληρώσει τον αγώνα και τερμάτισα 5η και πραγματικά απέδειξα ότι ποτέ δεν τελειώνει ένας αγώνας, ότι δεν πρέπει να τα παρατάς.
Τι ήταν αυτό που σε κράτησε;
Νομίζω ότι το πείσμα μου (γελάει) αλλά πραγματικά είχα πολλή υποστήριξη εκεί έξω και είχα προετοιμαστεί πολύ καλά γι 'αυτό. Ήξερα τι με περίμενε και ήξερα ότι ήμουν ικανή για ένα “ακόμη βήμα”, ξανά και ξανά. Ήταν τόσο όμορφα εκεί έξω και είχα αρκετό χρόνο να εκτιμήσω πού βρισκόμουν αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Πέρυσι ήσουν στη Σαντορίνη, τι σου άρεσε περισσότερο;
Ναι, ήμουν τον Αύγουστο, φαίνεται σαν αυτό να έγινε πριν από πολύ καιρό! Λάτρεψα τα βραχώδη βουνά, τον ήλιο και τη θάλασσα. Επίσης το φαγητό!
Η Lucy Bartholomew τρέχει στη Σαντορίνη.
Παρακολουθώ τη διατροφή σου στο instagram και βλέπω ότι όλα σου τα πιάτα είναι πολύχρωμα. Πες μας ένα γρήγορο ενεργειακό σνακ για ανεφοδιασμό που θα επέλεγες σε έναν αγώνα.
Μετά από το τρέξιμο προτιμώ πάντα ένα smoothie με μπανάνα, λίγα λαχανικά, με σκόνες superfood και από πάνω φρούτα και ξηρούς καρπούς.
Ποιο είναι το εβδομαδιαίο πρόγραμμα προπόνησης; Κάνεις 120 χλμ την εβδομάδα, αν δεν κάνω λάθος.
Αυτά τα χιλιόμετρα αλλάζουν ανάλογα με τον στόχο της προπόνησής μου. Προς το παρόν προπονούμαι για τον Western States 100 mile Endurance Run (αγώνας αντοχής 100 μιλίων των Δυτικών Πολιτείων) και έχω μερικές δύσκολες εβδομάδες μπροστά. Συνδυάζω εύκολες διαδρομές, hard intervals, προπόνηση σε λόφο και long training καθώς και cross training και ξεκούραση. Όλα είναι σημαντικά!
H Lucy λατρεύει τα χορτοφαγικά γεύματα.
Τι κάνεις για την αποκατάσταση, ειδικά μετά από έναν αγώνα, και πόσο καιρό σου παίρνει για να ανακάμψεις;
Φαγητό, ύπνος, μασάζ και χαλαρή άσκηση χωρίς πίεση. Εξαρτάται πόσο καιρό είναι ο αγώνας, αλλά μια εβδομάδα αρκεί για να νιώσεις ενέργεια και οι μύες να είναι έτοιμοι να ξαναρχίσουν.
Ποια είναι η καλύτερη τεχνική για να βγάλεις τις ατέλειωτες ανηφόρες;
Χαμογέλα και αποδέξου το. Απόλαυσε τη διαδικασία και απόλαυσε την ανταμοιβή της κορυφής αλλά και της κατηφορικής επιστροφής.
Έχεις κάποιο άλλο άθλημα που σου αρέσει;
Αγαπώ τα outdoors, γι 'αυτό και κάνω τα πάντα. Σέρφινγκ, κολύμπι, ποδηλασία, πεζοπορία… οτιδήποτε! Μου αρέσει να κινούμαι και να εξερευνώ.
Ποιος είναι ο απόλυτος στόχος σου στο τρέξιμο;
Δεν γνωρίζω! Έχω πολλούς στόχους. Αυτός ο αγώνας για τον οποίο προπονούμαι αυτήν τη στιγμή, τα 100M των Δυτικών Πολιτείων, είναι ο πρώτος αγώνας 100 μιλίων και ήταν για μένα πάντα ένας μεγάλος στόχος. Απλώς θέλω να τρέχω για πολλά χρόνια και με ένα μεγάλο χαμόγελο, εξερευνώντας περιοχές και συναντώντας φίλους.
Η σελίδα της στο facebook
Ακολούθησέ την στο instagram @lucy_bartholomew