Πριν από τέσσερα χρόνια η Κική Τσακαλδήμη δεν είχε καμία σχέση με την ορειβασία ώσπου άκουσε την ομιλία του ορειβάτη Satyabrata Dam στο TEDxThessaloniki. Σήμερα ο Satyabrata Dam είναι οδηγός της κι εκείνη η πρώτη Ελληνίδα που ανέβηκε στο Έβερεστ. Και αυτό επειδή αποφάσισε ότι όλοι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, αρκεί να ξέρουμε τι θέλουμε. Και να το θέλουμε πολύ. Ο μεγάλος της έρωτας είναι τα ταξίδια, της αρέσει να ζωγραφίζει και να χορεύει ενώ στο προσωπικό της blog, Higher than Everest, αφηγείται κάθε στιγμή της ανάβασής της στο Έβερεστ. Η Κική Τσακαλδήμη μίλησε με τη δημοσιογράφο Φίλια Μητρομάρα και το wefit.gr για την εμπειρία της στη ζώνη θανάτου, την αγάπη της για την ορειβασία και την επιθυμία της να βοηθήσει τον κόσμο να ακολουθήσει το όνειρό του.
Η ανάβαση στο Έβερεστ ήταν η πιο σημαντική στιγμή της ζωής σου;
Νομίζω πως η πιο σημαντική στιγμή της ζωής μου δεν έχει έρθει ακόμη. Πιστεύω πως η αυριανή μέρα θα είναι ακόμα σπουδαιότερη. Το project μου είναι “Ψηλότερα από το Έβερεστ”, έτσι το Έβερεστ ήταν το πρώτο βήμα, μόνο η αρχή, έρχονται και επόμενα.
Μπορείς να μας περιγράψεις την εμπειρία σου στα 8.250 μέτρα;
Δεν ξέρω τι να πω! Είναι σα ρωτάς έναν αστροναύτη πως νιώθει όταν πάει στο φεγγάρι. Είναι σίγουρα ένας άλλος κόσμος. Αφιλόξενος, με τρομακτικές καιρικές συνθήκες, όπου εκεί ξεπερνάς κάθε ανθρώπινο όριο. Όλα εκεί πάνω γίνονται με τρομακτικά αργούς ρυθμούς. Σκέψου ότι όταν ήμουν στην κατασκήνωση 4 (περίπου στα 7.900 μ.), έπρεπε να βγάλω τη μάσκα για να φάω και να μασήσω και να ξαναβάλω τη μάσκα για να πάρω οξυγόνο. Αισθανόμουν ότι είχα τρέξει ολόκληρο μαραθώνιο! Όταν ξεκινήσαμε με την ομάδα την ανάβαση φτάσαμε τα ξημερώματα στα 8.250 μέτρα, 600 μέτρα από την κορυφή. Περπατούσαμε με εξαιρετική δυσκολία ενώ αντικρύσαμε και πτώματα ορειβατών. Μόλις και μετά βίας κρατιόμασταν όρθιοι. Κάθε εκατοστό που ανεβαίναμε παίζαμε με τις ζωές και τα άκρα μας, ήταν μία αδυσώπητη μάχη με τα όριά μας. Όταν είσαι εκεί πάνω δεν σταματάς να προχωράς, έστω και με μικρά βήματα προχωράς, αλλιώς παγώνεις. Οι καιρικές συνθήκες είχαν αρχίσει να γίνονται επικίνδυνες. Μετά από 5 ώρες ανάβασης στην… κόλαση, περίπου στις 2 το πρωί, ο Σάτυα σταμάτησε. Ήταν ξεκάθαρο ότι έπρεπε να επιστρέψουμε. Δεν είπαμε κουβέντα. Ξέραμε ότι έπρεπε άμεσα να κατευθυνθούμε πίσω στην κατασκήνωση 4. Ήταν δύσκολη απόφαση, γιατί είναι σαν να πήγες στην πηγή και δεν ήπιες νερό αλλά από την άλλη, ήταν σωτήρια, επειδή επιστρέψαμε σώοι. Καταλαβαίνεις τότε πόσο σημαντική είναι η ζωή. Πιστεύω ότι μετά το Έβερεστ γύρισε μια άλλη Κική. Διαφορετική και ευγνώμων.
“Θέλω να βοηθήσω τον κόσμο να ακολουθήσει το όνειρό του.”
Τι ήταν το πιο δύσκολο για σένα;
Το πιο κουραστικό ήταν η ανάγκη να ξεπερνάς τα όριά σου χωρίς διάλειμμα. Ήταν μια συνεχόμενη ταλαιπωρία δύο μηνών χωρίς ξεκούραση.
Πώς αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες, τι κάνεις για να τα «βγάλεις πέρα;»
Αυτό που διδάσκουν τα βουνά είναι η υπομονή και ότι οι δυσκολίες είναι για να τις ξεπερνάμε, αρκεί να κάνουμε υπομονή και να μην τα παρατάμε.
Η κορυφή είναι μοναχική;
Ναι, όχι όμως γιατί είσαι μόνος, αλλά γιατί όλο το ταξίδι προς την κορυφή το κάνεις εσωτερικά μόνος. Η ορειβασία είναι μοναχικό άθλημα. Κάθε βήμα που κάνεις είναι ένα βήμα προς τον εαυτό σου και όχι προς το βουνό.
Με το βουνό δεν είχες καμία εμπειρία πριν τέσσερα χρόνια, σωστά;
Ναι, είναι αλήθεια. Δεν είχα καμία σχέση με την ορειβασία. Είχα ασχοληθεί με το ταε κβο ντο μέχρι τα 17 μου, και συνέχισα με τένις σε υψηλό επίπεδο. Το 2015 πήγαινα από την Αλεξανδρούπολη στην Κομοτηνή, σε μια σχολή ορειβασίας. Παρακολούθησα μαθήματα για τέσσερις μήνες αναρρίχησης και χειμερινού βουνού. Τελικά ερωτεύτηκα το σπορ και ήθελα να γίνω πάρα πολύ καλή σε αυτό. Οπότε επικοινώνησα ξανά με τον Satya και κάναμε μαζί ορειβασία σε κάποια βουνά της Ευρώπης. Παθιάστηκα. Στη ζωή μου αρέσει να βάζω στόχους, άλλοτε μικρούς και άλλοτε μεγάλους και μετά να τους εκπληρώνω. Έτσι κάθισα και έβαλα τους στόχους μου: Να γίνω η πρώτη Ελληνίδα που θα πατήσει την κορυφή Έβερεστ, να γινει η πράξη μου πηγή έμπνευσης, πως όλα είναι δυνατά και να κατορθώσω να αλλάξω τη μέχρι σήμερα ζωή μου και να ακολουθήσω το όνειρό μου. Μετά ακολούθησε και το χρονοδιάγραμμα: Το 2015 έμαθα τη βασική τεχνική κατάρτιση αναρρίχησης/ορειβασίας και φυσικής κατάστασης σε τοπικό επίπεδο εντός και γύρω από την Ελλάδα και Άλπεις. Το 2016 έκανα τεχνική κατάρτιση, χειμερινή ορειβασία και προετοιμασία φυσικής κατάστασης η οποία θα περιελάμβανε αναβάσεις σε βουνά στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 2017 τον Απρίλιο βρέθηκα στο Everest (South Col διαδρομή Νεπάλ).
Τι προπονήσεις έκανες;
Καθημερινά έκανα πολλά χιλιόμετρα κουβαλώντας ένα σακίδιο πάνω από 20 κιλά στην πλάτη, τρέχοντας ή περπατώντας, ή τραβούσα βαριές ρόδες στην παραλία. Έτρεχα μεγάλες αποστάσεις στο βουνό, ακολουθούσα ένα συγκεκριμένο ασκησιολόγιο ενδυνάμωσης που μου έδωσε ο Satya, ενώ τα Σαββατοκύριακα πήγαινα Βουλγαρία και σκαρφάλωνα σε βουνά. Ενδιάμεσα, ταξιδεύαμε στην Ευρώπη ή στον Όλυμπο. Ήταν πολύ δύσκολα, γιατί δεν είχα τα μέσα. Για να ανέβεις στο Έβερεστ χρειάζονταν πολλά χρήματα για τον εξοπλισμό, την άδεια, τα εισιτήρια, τη διατροφή, την πληρωμή των Σέρπα κ.λπ. Χτύπησα πολλές πόρτες αλλά δεν σταματούσα όταν τις έβρισκα κλειστές. Μέχρι που το Tuvunu και η εταιρεία εξοπλισμού TheNorthFace πίστεψαν σε μένα, πίστεψαν αυτό που πίστευα κι εγώ μέσα μου: ότι θα πάω δηλαδή στο Έβερεστ, και ήταν χορηγοί μου στο ταξίδι. Τους ευχαριστώ πολύ.
“Το project μου είναι “Ψηλότερα από το Έβερεστ”, το Έβερεστ όμως ήταν το πρώτο βήμα για τα επόμενα…”
Από διατροφή τι έκανες;
Είμαι χορτοφάγος, τρέφομαι με βιολογικά προϊόντα και είμαι οπαδός της ωμοφαγίας. Ωστόσο ένα μήνα πριν το Έβερεστ έπρεπε να πάρω 4-5 κιλά, αφού κατά τη διάρκεια της ανάβασης στο Έβερεστ χάνουμε περίπου 6-7 κιλά, οπότε έτρωγα χωρίς ενοχές για να πάρω έξτρα λίπος.
Ποια νέα πρόκληση θα ακολουθήσεις;
Ορειβατικά, ανεβαίνοντας στο πιο ψηλό σημείο της Γης δεν σημαίνει ότι εκεί σταματάνε όλα. Θα τολμήσω τις 7 κορυφές στις 7 ηπείρους, το γνωστό Seven Summits αλλά δεν είναι άμεση προτεραιότητα. Θέλω να βοηθήσω τον κόσμο να ακολουθήσει το όνειρό του. Αφού μπόρεσα εγώ κι ανέβηκα στο Έβερεστ γιατί όχι και κάποιος άλλος. Και ας μην είναι το Έβερεστ. Ας κάνει πραγματικότητα το δικό του στόχο. Προς το παρόν ο δικός μου στόχος μου είναι προσωπικός. Θα εξακολουθήσω να ακολουθώ τα όνειρά μου. Και για να πετύχει αυτό πρέπει να υπάρχει στοχοπροσήλωση. Να βάλω όλη τη ενέργειά μου για να πετύχει. Και θα πετύχει.