Ώρα 06:00 π.μ. Όρθιος!
Αφύπνιση, ετοιμασία και πρωινός καφές πριν την μεγάλη μάχη. Κοιτάω έξω από το παράθυρο και βλέπω ότι ο καιρός θα είναι μάλλον καλός χωρίς να προδιαθέτει για βροχή. Ντύνομαι γρήγορα, παίρνω την σακούλα του ιματισμού με 1 ισοτονικό ποτό και 2 μπάρες δημητριακών, το ρολόι μου, τον αριθμό μου και ξεκινάω για Ευαγγελισμό από όπου στις 06:45 φεύγει το τελευταίο λεωφορείο.
Ώρα 06:30 π.μ. Ευαγγελισμός
Είναι απίστευτο πόσος κόσμος υπάρχει που πάει για τον μεγάλο Μαραθώνιο! Σκέφτομαι τελικά ότι το τρέξιμο είναι ίσως το μόνο άθλημα που μπορεί να ενώσει όλους μας. Άντρες, γυναίκες, κοντούς, ψηλούς, μεγάλους-μικρούς, Έλληνες, Ιταλούς, Γάλλους, Αφρικανούς, Κινέζους… Ο Μαραθώνιος ενώνει!
Ώρα 07:40 π.μ. Άφιξη στον Μαραθώνα
Συνεπής στο ραντεβού μου. Έχω παραπάνω από 1,5 ώρα μέχρι την εκκίνηση οπότε προετοιμάζομαι, παραδίδω την σακούλα ιματισμού στο φορτηγό για να τα παραλάβω ξανά από το Ζάππειο. Στην συνέχεια ακολουθώ την συμβουλή που διάβασα στο wefit.gr που έλεγε να μην καταναλώνω άσκοπα ενέργεια, οπότε και βρίσκω ένα σκιερό μέρος να κάτσω γιατί προβλέπεται πολύ ηλιόλουστη ημέρα.
Ώρα 09:17 π.μ. Εκκίνηση
Εμπειρία μοναδική! Άπειρος κόσμος… με παρέες που δίνουν κουράγιο ο ένας στον άλλο. Φασαρία και ενθουσιασμός διάχυτος παντού.
Ώρα 10:12 π.μ. Back to reality…
Φτάνω στην Νέα Μάκρη (10χλμ) / Το 1ο στοίχημα! Σκέφτομαι τον φίλο μου τον Παύλο που πίναμε μπύρες στην Λευκάδα και μου έλεγε ότι μετά την Νέα Μάκρη τελειώνει η πανηγυρική ατμόσφαιρα και το πάρτι! Και είχε δίκιο… από εκεί και έπειτα μετράς το κάθε σου βήμα. Έτρεχα μόνος με τις σκέψεις μου και περίμενα με ανυπομονησία τον επόμενο σταθμό ανεφοδιασμού! Από το 20ο χλμ. και μετά δεν άκουγες και πολλές ομιλίες. Ζήτησα την πρώτη μου ιατρική βοήθεια στα 24χλμ. για να βάλω αλοιφή στα πόδια μου που είχαν ήδη αρχίσει να κουράζονται πολύ… Κάπου εκεί ήτανε που όπως έτρεχα και ήμουνα καθαρά μόνος στο οπτικό πεδίο μιας γριούλας, την ακούω να λέει στον επίσης υπερήλικα συνομιλητή της «Πάει αυτός, τα έχει παίξει…». Σήμερα ήτανε μία μοναδική εμπειρία, τα πόσα bravo άκουσα δεν περιγράφεται! Είδα μικρά παιδάκια να τρέχουν με χαρά για να τους χτυπήσεις το χέρι στο πλάι του δρόμου και πολλούς συναθλητές να σου δίνουν ώθηση. Στεναχωριέμαι για αυτούς που με αποθάρρυναν να κατέβω, γιατί εγώ αντίθετα με όλους εγώ προτείνω ανεπιφύλακτα να το δοκιμάσεις!
Ώρα 14:59 Λύτρωση
Περνάω την γραμμή του τερματισμού, το πιο τέλειο και μοναδικό συναίσθημα!!!
Ώρα 16:00 Η επιβράβευση
Ο γιός μου ο Φίλιππος φοράει το μετάλλιο στο στήθος του και μου είπε το καλύτερο Bravo της ημέρας: «Μπράβο μπαμπά»!!! Αφιερωμένο επίσης στη γυναίκα μου Σοφία που με στήριξε πολύ για την σημερινή μέρα.
Η φωτογραφία είναι για το αληθές του ημερολογίου μας. Ευχαριστούμε πολύ τον φίλο μας που μας διηγήθηκε την εμπειρία του. Και του χρόνου!