Σε ένα μήνα είναι τα τεσσαρακοστά γενέθλιά μου και ακόμα προσπαθώ να χάσω τα παραπανίσια κιλά της εγκυμοσύνης. «Πόσο κλισέ και προβλέψιμο» σας ακούω να λέτε… Και όμως! Πρέπει να είσαι νέος άντρας ή γυναίκα που δεν έχει παλέψει ποτέ με παραπανίσιο βάρος. Κάτσε να σου πω: το να διατηρείς παραπάνω κιλά για χρόνια (δέκα στην περίπτωσή μου) είναι σκληρό. Κουράζεσαι εύκολα, νιώθεις χάλια και συνεχώς λες στο εαυτό σου πως «χειρότερα δεν γίνεται», μέχρι να συνειδητοποιήσεις πως γίνεται, τα μεγέθη των ρούχων γίνονται όλο και μεγαλύτερα και η προοπτική μιας μέρας στην παραλία φαντάζει εφιάλτης.
Είμαι Συμβουλευτική Ψυχολόγος στην Αγγλία, μητέρα δύο παιδιών και σύζυγος ενός μάλλον πανικόβλητου αυτοδημιούργητου επιχειρηματία που τρέχει και δεν φτάνει και η έλλειψη χρόνου είναι μια μάλλον απελπιστικά προβλέψιμη δικαιολογία. Η γυμναστική δεν αποτελούσε πρώτη προτεραιότητα και ίσως είναι χρόνος να επανακαθορίσω τους στόχους μου και να κατευθύνω την ενέργειά μου προς τα εκεί.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό για την καλή ψυχική υγεία του οποιουδήποτε να ασκείται. Η απασχόλησή μου μου έχει μάθει πως όσοι ασκούνται, τρώνε και κοιμούνται καλά, είναι λιγότερο πιθανό να υποφέρουν από Κατάθλιψη, Άγχος και Νευρολογικές Διαταραχές. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν πως η συχνή άσκηση είναι συνδεδεμένη με την καλή ψυχολογία και εξαιρετικά μειωμένα επίπεδα άγχους. Όλοι το ξέρουμε, αλλά είναι δύσκολο να το καταφέρουμε οι τριαντα-κάτι στον 21ο αιώνα. Το κόλπο είναι να το δεις σαν τον προσωπικό σου χρόνο και να τον ξοδέψεις σε πράγματα που σε ευχαριστούν και έχουν νόημα. Άλλωστε οι άνθρωποι είμαστε «προγραμματισμένοι» να βρίσκουμε νόημα σε κάθε πτυχή της ζωής μας, γιατί όχι στο fitness;
Οπότε ο διάδρομος, το τένις και η ιππασία μπήκαν στο σχέδιο δράσης! Το τρέξιμο για την φυσική κατάσταση, το τένις γιατί λατρεύω να κερδίζω τον άντρα μου στο κορτ και την ιππασία γιατί δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από την ελευθερία και την χαρά της εξοχής. Η ιππασία είναι τόσο δύσκολη άσκηση. Μην φανταστείτε στιγμή πως δεν είναι. Πως τα κατάφερα; Είχα ένα αυστηρό πρόγραμμα. Μαθήματα τένις με τις Τετάρτες – με παρέα – ώστε να μην μπορώ να το αποφύγω. Καμία δικαιολογία και καμία ακύρωση. Ιππασία δυό φορές το μήνα με τα άλογα ενός φίλου που χρειάζονται τρέξιμο. Ο διάδρομος είναι στο σπίτι, οπότε τρέχω κάθε μέρα για 30 λεπτά (ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ). Τα πήγα καλά για τρεις εβδομάδες. Θα ήθελα να σας γράψω ότι τα κατάφερα όλα τέλεια και πως τώρα είμαι μια σχεδόν σαράντα σούπερ σέξυ, αδύνατη γυναίκα.
Αλλά έκανα μια θανάσιμη αμαρτία. Αγόρασα ένα Fitbit Flex το οποίο είναι φανταστικό! Θα το συνιστούσα χωρίς καμία επιφύλαξη, αλλά θα σας εφιστούσα την προσοχή σε κάποια πράγματα. Εθίστηκα στο να επιτύχω τα 17.000 βήματα την ημέρα και κατέγραφα ότι έτρωγα. Ήμουν τέλεια! Έχασα βάρος! Έτρεχα 4 χλμ. την μέρα – Ανήκουστο! – και σύντομα θα χόραγα στο τζιν μου μεγέθους 10. Αλλά το παράκανα και απέτυχα να κατανοήσω τα όρια του σώματός μου που μεγαλώνει ηλικιακά. Έσκισα τον μυ στην γάμπα όσο ήμουν ακίνητη και προσπαθούσα να φτιάξω μια καλή στάση του σώματος για ένα εύκολο φόρχαντ. Αυτό ήταν αφοπλιστικά ταπεινωτικό, επίπονο και με ακινητοποίησε αρκετά.
Όταν αθλείσαι με αυτόν τον τρόπο, είναι σημαντικό να αναγνωρίζεις την σημασία της παρακολούθησης του επιπέδου της άσκησης, επιτρέποντας στο σώμα σου να βρει χρόνο να προσαρμοστεί, έχοντας πάντα δώσει την πρέπεουσα σημασία και χρόνο στην προθέρμανση και την αποκατάσταση.
Χαζομάρα! Πάνω στον ενθουσιασμό μου να γίνω αθλητική, να επανακτήσω λίγη ισορροπία όσον αφορά την φυσική μου κατάσταση, ξέχασα ότι το σώμα μας μεγαλώνει χωρίς να μας ρωτήσει πρώτα και αν δεν το σεβαστείς θα υποφέρεις!