Μια μικρή οικογένεια.
Το γυμναστήριο που πάω είναι δύο τετράγωνα απ' το σπίτι. Είναι μικρό και συνήθως είναι σχετικά άδειο τα απογεύματα. Κάπου ανάμεσα στις 2 με 5 το μεσημέρι συνήθως βρίσκω τους ίδιους ανθρώπους μαζί με τον ίδιο personal trainer που κρατάει την υποδοχή και το γυμναστήριο. Μου αρέσει που το παιδί που δουλεύει εκεί είναι standby για να σε εκπαιδεύσει, να σου βγάλει πρόγραμμα αν το θες και να σε καθοδηγήσει με τα μηχανήματα αν δεν είσαι σίγουρος τι θες να κάνεις. Το πιο ωραίο απ' όλα είναι ότι αν πηγαίνεις συχνά και είσαι εκεί σχεδόν κάθε μέρα, το γυμναστήριο μετατρέπεται σε ένα μικρό club που διευρύνει το δίκτυο των φίλων σου. Έχεις την ευκαιρία να γυμναστείς παρέα με άλλους, να κάνει ο ένας την ώρα του γυμναστηρίου ακόμα καλύτερη και αποδοτικότερη για τον άλλον. Το παιδί που δουλεύει εκεί, ο Γιάννης, είναι πάντα δίπλα μας με το χαμόγελο στα χείλη ή με κάποιες συμβουλές. Είναι πολύ ενθαρρυντικός, είτε όταν με βοηθάει με την τεχνική μου στο τρέξιμο, είτε όταν βοηθάει τους πρωτάρηδες να μάθουν πως να χρησιμοποιούν το ποδήλατο. Αν πηγαίνεις επί ένα μήνα συνέχεια και δεν εμφανισθείς μια μέρα, την επόμενη φορά που θα πας θα σε ρωτήσουν αν είσαι εντάξει, αν ήσουν άρρωστος ή τι τρέχει.
Έκανα το συνηθισμένο μου γρήγορο βάδην μέχρι το γυμναστήριο με η μουσική στα ακουστικά στην διαπασών. Μπαίνω στο γυμναστήριο τρέχοντας και φωνάζοντας «ΟΛΑ» όσο πιο δυνατά μπορώ μες τα αυτιά του Γιάννη και εκείνος γελάει και μου δίνει το κλειδί για το ντουλάπι. Μετά παρατάω τα πράγματά μου και παίρνω μουσική, πετσέτα, γάντια για τα βάρη και νερό και επιστρέφω στον πάνω όροφο για να κάνω 10 λεπτά ζέσταμα πριν ξεκινήσω τα βάρη. Εκεί είναι που αρχίζει το καλό. Αν φτάσω κατά τις 3, που ο Γιάννης και άλλα 2 παιδιά ξεκινούν την καθημερινή τους γυμναστική, το γυμναστήριο μετατρέπεται σε «μουσικές καρέκλες» για το ποιός θα κάτσει στα μηχανήματα με τα βάρη… Μετά, στα βάρη, πιάνουμε τις μπάρες και τότε αρχίζουν τα αστεία και τα πειράγματα, όπως για παράδειγμα «ελάτε ρε παιδιά… η Janet αυτά τα έχει για το ζέσταμα!» , το οποίο φυσικά δεν είναι αλήθεια αλλά μας κάνει να γελάμε και να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον.
Κάνεις μια άσκηση και μετά ο Γιάννης θα πλησιάσει και θα σου πει «λοιπόν, το έσκισες αυτό, μπορείς να δοκιμάσεις εκείνο για τους τρικέφαλους που είναι πιο αποτελεσματικό, αυτή η κίνηση βοηθάει πολύ…» κλπ. Και είναι υπέροχο να μπορείς να πάρεις χρήσιμες συμβουλές από έναν επαγγελματία για να τις ενσωματώσεις στην γυμναστική σου και να μεγαλώσεις το συνεχώς διευρυμένο ρεπερτόριό σου.
Σε κάποιους δεν αρέσουν τα γυμναστήρια, το καταλαβαίνω. Αυτό που μου αρέσει είναι ότι βγαίνω έξω απ' το σπίτι, αφιερώνω χρόνο για μένα και για δύο ώρες την ημέρα είμαι η «Janet ο ποντικός του γυμναστηρίου» και όχι απλά το «μωρό» ή η «μαμά» ή τίποτα απ' όλα αυτά. Είναι σαν να έχω μια ακόμη παρέα φίλων που είναι τόσο πορωμένοι όσο εγώ και μπορούμε να ανταλλάσσουμε συμβουλές για διατροφή, συμπληρώματα, τεχνικές και να συζητάμε τι συμβαίνει στον κόσμο του fitness. Το να γνωρίζεις ανθρώπους που σκέφτονται παρόμοια με σένα είναι πολύ σημαντικό και δεν πρέπει ποτέ να θεωρείται υπερτιμημένο. Γιατί τότε ξέρεις ότι δεν είσαι μόνο εσύ, δεν είσαι τρελός, απλώς το club που προτιμάς δεν μένει ανοιχτό μέχρι τις 5 το πρωί -ούτε σερβίρει σφηνάκια- είναι ανοιχτό τη μέρα και μπορείς αντ' αυτού να δοκιμάσεις energy drinks αν θες, ή απλώς κάποιο μηχάνημα. Διαφορετικά πράγματα για κάθε γούστο… Εμένα αυτό είναι το γούστο μου.