Πέρα από τους αυτονόητους λόγους ευγένειας, ο άγραφος νόμος της ζωής προστάζει ότι δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνο να στήνεις κάποιον, που μετράει τις ικανότητές του σε Dan. Παρόλα αυτά η πρωταθλήτρια και προπονήτρια Tae Kwon Do Ζωή Κακαρέλη, είναι τόσο ευγενής όσο και το άθλημα που υπηρετεί για περισσότερο από δύο δεκαετίες και παρέβλεψε το ατόπημά μου χαρίζοντάς μας μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη.
Καλησπέρα ζωή, ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό, από τι ηλικία ξεκίνησες το TDK;
Καλησπέρα Σοφοκλή. Ξεκίνησα το Tae Kwon Do από τεσσάρων ετών στο Αγρίνιο με δάσκαλο τον πατέρα μου, το 1988, όταν το Tae Kwon Do δεν το ήξερε κανείς.
Πως είναι να προέρχεσαι από οικογένεια αθλητών;
Όσο αναφορά τη δική μου περίπτωση που μου άρεσε το Tae Kwon Do ενώ είχα και ταλέντο, βοηθήθηκα πάρα πολύ, αφού όλες οι συζητήσεις που είχαμε και στο γυμναστήριο του πατέρα μου αλλά και στο σπίτι, περιστρέφονταν γύρω από το συγκεκριμένο άθλημα. Ο πατέρας μου βοηθούσε εμένα, εγώ τον αδερφό μου και η ομάδα δούλευε τέλεια σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι. Όμως σε περίπτωση που δεν θα το είχα με τον αθλητισμό, θα είχα έντονη δυσκολία «επιβίωσης» μέσα στην οικογένεια καθώς ο πήχης είχε μπει ψηλά από την αρχή.
Η οικογένεια (πρωτ)αθλητών χωρίς τον σύζυγο της Ζωής τον Βασίλη και την κόρη τους. Είναι σίγουρο ότι έχουν κάνει φωλιά κάπου…
Θεωρείτε τις υπόλοιπες Πολεμικές τέχνες ανταγωνιστικές στο Tae Kwon Do ή θεωρείτε πως υπάρχει «χώρος» για όλους;
Το μεγαλείο του Tae Kwon Do (σ.σ. Μεγάλη κουβέντα που την πιστεύει 100% και φαίνεται ότι μπορεί να την υποστηρίξει) δεν αφήνει περιθώρια για μικροπρέπειες και ανταγωνιστικότητα χαμηλού επιπέδου με τις υπόλοιπες πολεμικές τέχνες. Σαφώς και υπάρχει χώρος επιβίωσης για όλα τα αθλήματα που έχουν επίπεδο και διαρκή εξέλιξη. Υπάρχουν όμως και κάποια τα οποία δεν μπορούν να σταθούν στο κομμάτι του πρωταθλητισμού και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αγγίξουν το Ολυμπιακό Ιδεώδες. Άλλωστε δεν πρέπει να παραβλέψουμε, ότι η υπεύθυνη επιτροπή που χαρακτηρίζει τα αθλήματα σε Ολυμπιακά και Μη Ολυμπιακά, κάτι παραπάνω θα είδε στο δικό μας άθλημα.
Μιας και πιάσαμε αυτή την συζήτηση, θεωρείς σοφό που μπήκε εδώ και χρόνια το Tae Kwon Do στα ΤΕΦΑΑ και διδάσκεται σε πανεπιστημιακό επίπεδο;
Δεν το συζητάμε. Όταν εγώ μπήκα στα ΤΕΦΑΑ το '97 δεν υπήρχε ειδικότητα Tae Kwon Do στην Αθήνα, υπήρχε μόνο στην Κομοτινή και έπρεπε να φύγω στο 4ο έτος να πάω εκεί να κάνω την ειδικότητά μου. Πλέον στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη και σε όλα τα ΤΕΦΑΑ, έχει μπει ειδικότητα Tae Kwon Do. Ξεμπερδέψαμε.
Έχοντας τον πατέρα σας ως προπονητή, πόσο εύκολο είναι να διαχωριστεί ο ρόλος του γονέα από του προπονητή; Οι προπονήσεις «μπαίνουν» στο σπίτι;
Στις περισσότερες από τις περιπτώσεις που ο γονιός είναι και προπονητής του αθλητή, μόνο θετικές απολαβές μπορεί να έχει ο δεύτερος. Αρκεί φυσικά να ξεπεραστούν τα αρχικά προβλήματα και να γίνει σωστός διαχωρισμός στο μυαλό του αθλητή (γονιός-προπονητής). Εγώ για παράδειγμα μόνο οφέλη είχα από την παρουσία του πατέρα μου ως προπονητή μου. Γιατί κακά τα ψέματα, ασχολήθηκε μαζί μου και με «έχτισε-έπλασε» με υλικά πρωταθλήτριας. Πρόσεχε την διατροφή μου και τα κιλά μου, τις καθημερινές μου προπονήσεις, ήταν ο φυσικοθεραπευτής μου και φυσικά ακολουθούσε ένα κομμάτι πολύ σημαντικό για κάποιον που κάνει πρωταθλητισμό: Τα μίτινγκ του εξωτερικού, προκειμένου να αποκτήσω χρήσιμες εμπειρίες για το άθλημά μας. Για αυτό λοιπόν ευχαριστώ και ευγνωμονώ τον πατέρα μου (σ.σ. Αλέξιο Κακαρέλη) και εύχομαι στο μέλλον να μπορέσω και εγώ να φανώ αντάξιά του, όσον αφορά την πορεία των παιδιών μου σε ότι επιλέξουν να κάνουν στη ζωή τους.
Πατέρας και κόρη σε μια χαρακτηριστική φωτογραφία.
Στα υπόλοιπα αθλήματα υπάρχει μεγαλύτερη ή μικρότερη πιθανότητα τραυματισμού από το Tae Kwon Do που είναι και πολεμική τέχνη;
Στο Tae Kwon Do τα παιδιά είναι πλήρως καλυμένα στους αγώνες: υπάρχει η κάσκα για το κεφάλι, επικαλαμίδες για τα πόδια, πηχιοκαρπίδες για τα χέρια, σπασουάρ για την περιοχή των γεννητικών οργάνων, θώρακας που προστατεύει το στήθος και την πλάτη. Είναι πλήρως εξοπλισμένος ο αθλητής, οπότε και δεν υπάρχει δυνατότητα σοβαρού τραυματισμού. Επειδή το Tae Kwon Do βασίζεται πλέον πολύ στην τεχνική, η επαφή δεν είναι τόσο δυνατή ώστε να σου κάνει ζημιά. Όχι πως δεν μπορεί να γίνει, αλλά δεν θα γίνει στον βαθμό να σπάνε μύτες όπως στην πυγμαχία και το κικ μπόξινγκ, είναι διαφορετικό άθλημα από τα υπόλοιπα.
Οι ηλεκτρονικοί θώρακες της κουβέντας μας.
Ε μια μελανιά δεν πείραξε ποτέ κανέναν.
Εννοείται. Όταν έχεις να κάνει σε άθλημα με επαφή, τα πόδια θα γυρίσουν και μελανιές θα κάνεις, θα τραυματιστείς και στα χέρια μπορεί να κάνεις μικροσπασιματάκια, δεν γίνεται αλλιώς, δεν κάνουμε μπαλέτο.
Προπονείτε την κόρη σας;
Την κόρη μου αναγκαστικά την προπονώ εγώ, γιατί βρίσκεται εδώ στην Αθήνα. Προπονητής της όμως είναι ο αδερφός μου ο Νίκος. Αυτός δίνει οδηγίες, αυτός την κοουτσάρει στους αγώνες. Είναι πάρα πολύ δύσκολος ο ρόλος μου γιατί δεν μπορεί να καταλάβει σε απόλυτο βαθμό σε αυτή την ηλικία τον διαχωρισμό μαμάς-προπονητή και φυσικά είναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι πιο πολλοί προπονητές Tae Kwon Do. Το ιδανικό θα ήταν να την έχει ο αδερφός μου εξ' ολοκλήρου, αλλά πιστεύω ότι στην πορεία αυτό θα αλλάξει. Ήδη έχει αρχίσει να καταλαβαίνει την διαφορά και στην πορεία πιστεύω πως θα γίνει πιο εύκολο και για τις δυό μας. Όσο αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, εγώ δεν μπορώ να παρέμβω. Όχι ότι δεν μπορείς να το καταφέρεις, αλλά όταν είναι σχέση μητέρας-κόρης (σ.σ. το συγκεκριμενοποιεί, αλλά εννοεί προπονητή-παιδιού), είναι δύσκολα τα πράγματα. Εγώ τόσα χρόνια είχα τον μπαμπά μου και τα καταφέραμε μια χαρά.
Αλλά η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Τότε τα παιδιά ήταν πιο σκληραγωγημένα, τώρα τα παιδιά θέλουν διαφορετικό χειρισμό. Τότε σου έλεγε θα γίνει αυτό και ΤΕΛΟΣ. Τώρα βλέπεις ότι τα παιδιά θέλουν διαφορετική προσέγγιση, άλλο χειρισμό. Αλλάζουν οι γενιές των παιδιών με τα χρόνια και εσύ σαν προπονητής οφείλεις να το αναγνωρίζεις, να το καταλαβαίνεις και να προσαρμόζεσαι.
Όποτε χρειάζεται φίλη και δεύτερη μητέρα των μαθητών της, τις υπόλοιπες στιγμές Δασκάλα.
Tι σου έχει αφήσει ο πρωταθλητισμός; Τι κρατάς από τα ταξίδια για διεθνείς αγώνες;
Αυτές είναι οι πιο όμορφες εμπειρίες και είναι αυτά που μου έχουν μείνει πιο έντονα. Όλες αυτές οι εμπειρίες που έχω αποκομίσει από αυτά τα ταξίδια και φυσικά ταξίδια που έκανα με το Tae Kwon Do. Μιλάμε για πολύ μακρινά ταξίδια. Ταϊπέι, Χονκ Κόνγκ, Αμερική, Καναδά, Κορέα, όλη την Ευρώπη. Δηλαδή όλα αυτά τα ταξίδια που έχω κάνει με την Εθνική, τα 10 χρόνια που ήμουν μέλος της Εθνικής ως πρωταθλήτρια σε όλες τις κατηγορίες, δεν θα τα είχα κάνει σε άλλη περίπτωση. Γνώρισα πολλούς αθλητές, με πολλούς από τους οποίους διατηρούμε φιλικές σχέσεις μέχρι σήμερα. Φυσικά κρατάω την εμπειρία των αγώνων και όλα αυτά που γνώρισα. Είναι οι καλύτερες εμπειρίες και οι καλύτερες αναμνήσεις που μπορεί να έχει ένας αθλητής και πιστεύω πως όλοι οι αθλητές υψηλού επιπέδου θα σας έλεγαν το ίδιο ακριβώς πράγμα. Ότι κρατούν σαν θησαυρό τις εμπειρίες αυτών των ταξιδιών.
Δηλαδή μπορούμε να πούμε πως το Tae Kwon Do ήταν το όχημα για να γνωρίσεις τον κόσμο.
Έτσι είναι. Δεν θα μπορούσε ένα μικρό παιδί να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο αλλιώς. Σου προσφέρει όλα αυτά τα πράγματα το Tae Kwon Do. Όντως.
Τρεις πόντοι για την Ζωή, σε ένα στιγμιότυπο της αθλητικής της καριέρας.
Τι πιστεύεις ότι ωθεί τόσους πολλούς αθλητές και ειδικότερα νέα παιδιά στο TKD; Έχω στα χέρια μου έναν εξωπραγματικό αριθμό, αυτόν των 90.000 αθλητών με εν ενεργεία δελτίο!
Έτσι είναι. Κάθε χρόνο ο αριθμός αυξάνεται. Το Tae Kwon Do στην Ελλάδα είναι από τα κορυφαία αθλήματα, έχει τεράστια προσέλευση μικρών αθλητών, μικρών παιδιών 3-4-5 ετών, γιατί θεωρείται ένα άθλημα που δεν είναι επικίνδυνο σε αυτές τις ηλικίες για τα παιδάκια. Οπότε προσελκύει και πάρα πολύ κόσμο. Έχει αερόβια άσκηση, γυμνάζεις όλο σου το σώμα -επαναλαμβάνομαι το ξέρω- αλλά είναι Ολυμπιακό Άθλημα, οπότε η προσέλευση αθλητών είναι πολύ μεγάλη.
Πως συνδυάζεται ο (πρωτ)αθλητισμός σε μια πολεμική τέχνη, με την μητρότητα και γενικά με την γυναικεία φύση; Έρχονται στιγμές που λες απλά θέλω να βάλω ένα όμορφο φόρεμα και να βγω για ποτό;
(γελάει) Λοιπόν, είναι λίγο δύσκολο αυτό (σ.σ. Η Ζωή Κακαρέλη παρότι φοράει μια φόρμα άθλησης την ώρα της συνέντευξης -είχε μαθήματα μετά- είναι βαμμένη, προσεγμένη και η ερώτηση είναι σαφέστατα στοχευμένη). Πιστεύω πως όλα μπορείς να τα συνδυάσεις. Εγώ -δόξα τω θεώ- δεν έχω χάσει την θηλυκότητά μου και είναι ένα πράγμα που λέω στις μαθήτριές μου: άλλο πράγμα η θηλυκότητα και άλλο ο πρωταθλητισμός. Δεν μου αρέσει να βλέπω αυτό που βλέπω σε κάποια άλλα αθλήματα, δηλαδή τις γυναίκες- άνδρες να χάνουν την θηλυκότητά τους. Αυτό το πράγμα δεν συμβαίνει στο Tae Kwon Do. Είναι τελείως διαφορετικό. Αν δείτε τις μαθήτριές μου είναι όλες σαν μοντέλα. Ειλικρινά. Αν υπάρχει θέληση καταφέρνεις τα πάντα. Εγώ έκανα πρωταθλητισμό στο υψηλότερο επίπεδο, με τρομερές ώρες προπόνησης, σε φόρμα, πολύ πειθαρχημένη, αλλά όταν ήθελα να βγω, να βαφτώ ήμουν πάντα στην πένα. Είναι πως νιώθεις εσύ. Δεν σε περιορίζει κάτι.
Μιας και μίλησες για μοντέλα, στο Tae Kwon Do δεν έχω δει κοντούς αθλητές, αλλά κυρίως ψηλόλιγνους με μακριά άκρα. Είναι το άθλημα και οι κινήσεις που μετατρέπουν τους αθλητές έτσι ή παιδιά με αυτόν τον σωματότυπο επιλέγουν το Tae Kwon Do για τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που θα έχουν;
Είναι αυτό που είπες. Ψάχνουμε αθλητές ψηλόλιγνους. Ακόμα και στους Κορεάτες που τα προηγούμενα χρόνια έβλεπες μόνο κοντούς, τώρα είναι όλοι ψηλοί. Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό. Τώρα όλες οι ομάδες στην Ελλάδα έχουν ψηλόλιγνους αθλητές. Αν έχεις αυτόν τον σωματότυπο και λίγα κιλά, είσαι ιδανικός για το άθλημα. Αλλά και το άθλημα καθαυτό λόγω κινησιολογίας σε βοηθάει να αποκτήσεις μακρά άκρα και ύψος.
Οπότε αν κάποιος γονέας έχει παιδί ψηλόλιγνο, πρέπει να το φέρει κατευθείαν σε εσάς;
Ναι, δεν το συζητάμε, είναι ότι καλύτερο.
Πολύ χρυσάφι και στο Κύπελλο Ελλάδος.
Που εξηγείτε την σταθερότητα των ελλήνων αθλητών και σωματείων σε διεθνείς αγώνες;
Τα σωματεία προσπαθούν πάρα πολύ να συμμετέχουν σε διεθνείς αγώνες. Λέω προσπαθούν γιατί τα οικονομικά είναι ιδιαίτερα δύσκολα πλέον στην Ελλάδα και καταλαβαίνετε ότι αν θέλει ο αθλητής να συμμετάσχει σε διεθνή πρωταθλήματα πρέπει να βάλει χρήματα από την τσέπη του. Εκτός αν έχει χορηγό.
Εμείς σαν σωματείο προσπαθούμε όσο είναι δυνατόν να κατεβάζουμε τους πρωταθλητές μας σε διεθνείς αγώνες, ειδικά αυτούς τους αθλητές που διαγωνίζονται με αξιώσεις και στα πανελλήνια πρωταθλήματα. Σε δύο τρία καλά τουρνουά τον χρόνο προσπαθούμε να κατεβάζουμε σύσσωμη την αγωνιστική ομάδα. Όπως τώρα αύριο, που θα πάμε στο Hereya Cup στην Βουλγαρία με αθλητές από όλο τον κόσμο. Αθλητές από την Εθνική εφήβων του Ιράν που θεωρείται υπερδύναμη στον χώρο, από Κορέα, Ισραήλ, Τουρκία, θα έχει συμμετοχές από τις κορυφαίες ομάδες στον κόσμο. Εμείς πάμε 30 άτομα αποστολή από την αγωνιστική μου ομάδα, διεκδικώντας ότι καλύτερο. Ένα σωματείο με αξιώσεις για υψηλό αθλητισμό, δεν μπορεί να μην συμμετέχει σε meeting στο εξωτερικό.
Στην Ελλάδα οι αγώνες είναι 4-5 το χρόνο και προσπαθεί πολύ σκληρά η ομοσπονδία για αυτό. Οπότε αναπόφευκτα, πρέπει να έχεις συμμετοχή και σε άλλους αγώνες για να διεκδικήσεις το πανελλήνιο που θα σου δώσει το εισιτήριο να μπεις στην Εθνική ομάδα και να βγεις έξω να διεκδικήσεις Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια μετάλλια.
Μια πολύ όμορφη οικογενειακή φωτογραφία από την σχολή.
Πως εξελίχθηκε η προετοιμασία σας εν όψει Hereya Cup, τώρα που δίνετε αγώνες με ηλεκτρονικούς θώρακες και κάσκες;
Ναι, τα ηλεκτρονικά συστήματα ήρθαν επίσημα και στην Ελλάδα με πρώτο το πρωτάθλημα Kim En Liu που διεξήχθη τον Οκτώβρη στην Αθήνα με την συμμετοχή 1.500 μικρών αθλητών, το οποίο παρεπιπτώντος είχε όριο συμμετοχής τους 1.500, αλλιώς θα ήταν περισσότεροι οι αθλητές. Τρομερά μεγάλος αριθμός για παιδάκια από 6 μέχρι 12 ετών. Για πρώτη φορά και σε αυτές τις ηλικίες διεξήχθησαν οι αγώνες με ηλεκτρονικούς θώρακες και κάσκες, που σημαίνει ότι από φέτος όλες οι κατηγορίες αθλητών διεξάγονται με ηλεκτρονικά συστήματα. Οπότε μπαίνουμε και εμείς σε αυτό το παιχνίδι.
Τι προβλήματα δημιουργούνται στις προπονήσεις σας;
Η πλειοψηφία των συλλόγων λόγω του μεγάλου κόστους δεν διαθέτει ηλεκτρονικούς θώρακες και κάσκες. Μιλάμε για ολοκληρωμένο ηλεκτρονικό σύστημα με τρομερό κόστος. Μιλάμε πως μόνο για ένα διπλό ηλεκτρονικό θώρακα και το λογισμικό χρειάζεσαι 1.500 ευρώ. Όμως δεν μπορείς να φέρεις μόνο δύο θώρακες, γιατί αυτοί χωρίζονται ανάλογα με τον σωματότυπο των αθλητών. Έχεις μικρούς και μεγάλους αθλητές, τα κιλά διαφέρουν και οι θώρακες δυστυχώς πάνε ανάλογα με το βάρος των αθλητών. Καταλαβαίνετε ότι ένα σετ δεν αρκεί για να καλύψει τις ανάγκες των συλλόγων.
Αυτό που κάνω εγώ είναι να φέρνω με δικά μου έξοδα τον αντιπρόσωπο της εταιρείας που φέρνει τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό και να κάνει σεμινάρια για τους αθλητές μας, για να μπορούν να δουλεύουν στις προπονήσεις. Αυτό έκανα εν όψει του πρωταθλήματος και εν όψει του Hereya για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τους αθλητές μας. Είτε συμμετέχουμε σε camp με ηλεκτρονικό εξοπλισμό, είτε φέρνουμε τον αντιπρόσωπο εδώ. Η άλλη λύση είναι να δίνεις αγώνες συνέχεια.
(σ.σ. Το Tae Kwon Do έχει αλλάξει προς το πιο τεχνικό με τα ηλεκτρονικά συστήματα, πλέον ο διαιτητής δεν μπορεί να «γράψει» πόντους, ενώ μπορεί για παράδειγμα να έχεις χτυπήσει τον αντίπαλο στο κεφάλι, αλλά αν δεν τον χτυπήσεις με τον ηλεκτρονικό αισθητήρα του ποδιού στον αισθητήρα του κεφαλιού, οι πόντοι ΔΕΝ χρεώνονται και όπως είπαμε δεν τους χρεώνει ο διαιτητής)
Είναι πολλά και συχνό φαινόμενο τα μετάλλια.
Πως «εξαργυρώνει» ένας νέος τα εφόδια από το TDK;
Όσο αφορά τον πρωταθλητισμό ή τον μέσο αθλητή;
Την πλειονότητα, τον μέσο αθλητή.
Το Tae Kwon Do γυμνάζει όλο το σώμα όπως είπαμε, έχει πολύ μεγάλο ασκησιολόγιο και δεν βαριέστε: περιλαμβάνει παραδοσιακό (σ.σ. το παραδοσιακό περιλαμβάνει και χρήση όπλων με το ίδιο κινησιολόγιο με το κλασσικό Tae Kwon Do) και αγωνιστικό Tae Kwon Do, αυτοάμυνα, χορευτικό. Αποκτάς αυτοπεποίθηση, αυτοέλεγχο, αυτοκυριαρχία, αυτοεκτίμηση, σεβασμό, ευγένεια, ακεραιότητα. Τα πάντα! Είναι μια πολεμική τέχνη που περιλαμβάνει τα πάντα και σωματικά και ψυχικά.
Για να πιαστώ από την λέξη ευγένεια που είπες, ποιά είναι η ειδοποιός διαφορά που ακούς πολύ σπάνια για αθλητές του TKD να έχουν μπλεξίματα με τον νόμο, όπως συμβαίνει με άλλες ΠΤ ή μαχητικά αθλήματα;
Είναι γεγονός πως οι άνθρωποι που ασχολούνται με το Tae Kwon Do και οι προπονητές, δεν είναι αυτού του τύπου. Αυτό που τα ξεκαθαρίζει όλα είναι πως είναι Ολυμπιακό Άθλημα. Δεν έχει καμία σχέση με τις άλλες πολεμικές τέχνες. Είναι ένα άθλημα αναγνωρισμένο από την Πολιτεία, δεν υπάρχουν στημένοι αγώνες, δεν υπάρχουν ρινγκ σε κλαμπ, είναι όλα καθαρά.
Σε υπόγεια πάρκινγκ.
Αγώνες σε πάρκινγκ. Το Tae Kwon Do είναι πλέον μια πανεπιστημιακή ειδικότητα που βγαίνεις καθηγητής. Γυμναστής με ειδικότητα στο Tae Kwon Do. Ο κόσμος επίσης που ασχολείται με το Tae Kwon Do έχει τεράστια διαφορά. Ασχολούνται οικογένειες. Έχω μαμάδες, μπαμπάδες και παιδιά που κάνουν όλοι Tae Kwon Do. Αυτό δεν το βλέπεις σε άλλα αθλήματα. Δεν θα το δεις.
Αν δεν τρώει το παιδί το φαί του μπορεί να φύγει δηλαδή μια τόλιο από την μαμά.
Είναι οικογενιακό άθλημα. Δεν έχει νεύρα, δεν έχει τίποτα. Φαντάσου έχουμε γκρουπάκι τζούνιορ 3 με 5 ετών που είναι γεμάτο. Για να στείλει ο γονιός το παιδάκι του εδώ ΓΝΩΡΙΖΕΙ (σ.σ. Το τονίζει). Γνωρίζει τι είναι αυτό το άθλημα και τι δουλειά κάνουμε εμείς. Γιατί δεν βλέπεις μικρά παιδάκια σε άλλα αθλήματα ή πολεμικές τέχνες; Είναι θέμα γονιού και τι θέλει να προσφέρει στο παιδί του. Είναι και θέμα δασκάλου. Όπως ο γονέας είναι ο καθρέπτης του παιδιού, έτσι και ο δάσκαλος είναι ο καθρέπτης του μαθητή. Ότι είναι και αντιπροσωπεύει ο Δάσκαλος αυτό είναι και τα παιδιά. Δεν θα δεις κάτι διαφορετικό. Τα παιδιά είναι ο καθρέπτης του Δάσκαλου και όπως τα καθοδηγήσει θα πορευθούν.
Οι γονείς βλέπουν τους εαυτούς τους μέσα από τα παιδιά τους;
Βέβαια. Εδώ εγώ έχω πάρα πολλούς γονιούς που ασχολήθηκαν ή ήθελαν να ασχοληθούν με το Tae Kwon Do και αυτό το μετέφεραν στα παιδιά τους.Έχω παλιούς συναθλητές από το Αγρίνιο που μένουν τώρα στην Αθήνα, με έχουν βρει και μου έχουν εμπιστευτεί τα παιδιά τους. Τότε μπορεί να μην μπορούσαν να κάνουν Tae Kwon Do για τον Α ή Β λόγο. Κακά τα ψέματα, παλαιότερα για να ασχοληθείς με τον αθλητισμό έπρεπε να προέρχεσαι από αθλητική οικογένεια. Ήταν πολύ δύσκολα τα χρόνια και δεν μπορούσες να ζήσεις από αυτό.
Με την κόρη της Άννα
Στις ανατολικές ταινίες πολεμικών τεχνών βλέπουμε ότι ο καλός εξουδετερώνει τους κακούς και αποζητά δικαιοσύνη. Στις δυτικές ταινίες βλέπουμε τον καλό αντι-ήρωα που ζητάει εκδίκηση και καταστρέφει ότι κινείται.
Η διαφορά έγκειται στην γενικότερη οπτικής μεταξύ δυτικής και ανατολικής φιλοσοφίας ή βρίσκεται μόνο στη φαντασία των σεναριογράφων;
Εντάξει οι ταινίες δεν αντανακλούν πάντα την πραγματικότητα. Η κάθε τέχνη είναι τελείως διαφορετική. Το Tae Kwon Do είναι αυτό που είναι. Μόνο στο Tae Kwon Do θα δεις αντίπαλους αθλητές να αγκαλιάζονται και να χαιρετιούνται εννοώντας το. Μετά να πηγαίνουν στον αντίπαλο προπονητή να τον χαιρετήσουν. Και να το εννοούν πάλι. Δεν θα δεις αθλητές στην ζύγιση να τσακώνονται και να ρίχνουν κουτουλιές. Υπάρχει ευγενής άμιλλα, το ευ αγωνίζεσθαι και αυτό που λέω στα παιδιά είναι πως «το κάνετε για εσάς και για κανέναν άλλο». «Το κάνετε για εδώ και όχι για έξω. Το χρησιμοποιείτε (σ.σ. Το Tae Kwon Do) μόνο αν βρεθείτε σε άμεσο κίνδυνο»
Έχει τύχει να έρθει μαθητής και να σου πει «έπαιξα ξύλο, είτε γιατί βρισκόμουν σε αυτοάμυνα, είτε γιατί δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου;» Πως το χειρίστηκες (σ.σ. Η συνέντευξη με την Ζωή ήταν πολύ ευχάριστη γιατί έδινε «πατήματα», όπως με την φράση «σε άμεσο κίνδυνο»);
Το δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου δεν το έχω ακούσει ποτέ. Το να χρησιμοποίησε μαθητής Tae Kwon Do σε αυτοάμυνα, ναι έχει τύχει. Στο σχολείο και με αυτά που ακούς για την ενδοσχολική βία και το bullying, τα πράγματα έχουν γίνει λίγο περίεργα. Τα παιδιά βρίσκονται μονίμως σε ένα φόβο, από μεγαλύτερα παιδιά και μου έχουν έρθει παιδιά που βρίσκονταν σε άμεσο κίνδυνο, την πρώτη φορά δεν αντέδρασαν, ήρθαν εδώ μου λένε «δασκάλα τι να κάνουμε;», «έχουμε βρεθεί σε κίνδυνο, μας έχουν απειλήσει», έχει τύχει να χτυπήσουν παιδάκι, αυτά πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε. Πρώτα μιλάμε, το συζητάμε και αν δεν βγάλουμε άκρη με την συζήτηση (σ.σ. Η λεκτική αποκλιμάκωση είναι το Α και το Ω της αυτοάμυνας), πρέπει να αμυνθούμε. Στη ζωή μας γενικά αν βρεθείς σε κίνδυνο θα αμυνθείς. Δεν γίνεται αλλιώς. Αυτό που τους λέω είναι πως αν βρεθείτε σε κίνδυνο και νιώσετε ότι απειλήστε άμεσα, δεν θα κάτσετε να φάτε ξύλο σε καμία περίπτωση, ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Δεν θα δεχτώ το «προτιμώ να φάω ξύλο», όπως και δεν θα δεχτώ σε καμία περίπτωση να ακούσω ότι μαθητής μου προ-κά-λε-σε. Δεν έχει συμβεί και δεν θα επιτρέψω να συμβεί.
Η πρώτη συμβουλή είναι δηλαδή, να πει στον επιτιθέμενο «φίλε σταμάτα, φύγε».
Ναι οφείλει να δηλώσει την ιδιότητά του, ότι είναι γνώστης, εννοείται. Από εκεί και πέρα αν δεν λάβεις υπ' όψιν σου ότι εγώ είμαι γνώστης πολεμικής τέχνης και συνεχίσεις να κινείσαι απειλητικά, τότε εγώ δεν φέρω καμία ευθύνη για το τι μέλλει γεννέσθαι από εκεί και πέρα. Δηλαδή δεν μπορούν να έρχονται παιδάκια μεγαλύτερης ηλικίας και να απειλούν παιδάκια 7-8 χρονών. Αλλά δυστυχώς το bullying έχει πάρει τρομερές διαστάσεις.
«Γνωρίζω Tae Kwon Do, φύγε.» Το καλύτερο antibullying σύστημα.
Ίσως η κρίση να έφερε άνοδο στην ενδοοικογενειακή βία και αυτή με τη σειρά της να οδήγησε στην βία στα σχολεία.
Η ενδοοικογενειακή βία γίνεται ενδοσχολική, είναι αλληλένδετα αυτά. Συμφωνώ. Σε πολλές περιπτώσεις αυτές οι συμπεριφορές έχουν τις ρίζες τους στο σπίτι.
Έχετε συμβουλεύσει ποτέ γονιό να είναι πιο ήρεμος; Σε αγώνα ή κάπου να φωνάζει;
Πολλές φορές οι γονείς κάνουν τρομερό κακό στα παιδιά. Εδώ με τα παιδιά μου είμαι δασκάλα αλλά και καλή φίλη, με αποτέλεσμα να μου έχουν πει πολλές φορές προβλήματα που αντιμετωπίζουν με τους γονείς. Να τους λένε οι γονείς: δεν ξέρεις, χτύπα εκεί… Φτάνουν οι γονείς στο σημείο, μετά από δύο-τρεις αγώνες που παρακολούθησαν, να πιστεύουν πως είναι γνώστες του αθλήματος και γίνονται…προπονητές. Με αποτέλεσμα όλα αυτά να περνάνε άσχημα στα παιδιά με πολύ άγχος και πίεση. Τα παιδιά θέλουν την καθοδήγηση του Δάσκαλού τους, όχι την καθοδήγηση του γονιού στο Tae Kwon Do που το γνωρίζει το παιδί και ο δάσκαλος. Να συμπαρασταθεί ο γονιός χρηματικά, ψυχολογικά, να σταθεί στο παιδί…
Στο κομμάτι που αφορά το Tae Kwon Do, υπεύθυνος είναι μόνο ο προπονητής. Έχει τύχει να πω σε γονείς πως «δυσκολεύετε την δουλειά μου και την δουλειά των παιδιών». Φαντάζεσαι να έχεις τον γονιό σου πάνω από το κεφάλι σου την ώρα του αγώνα, που πρέπει να συγκεντρωθείς παρά το άγχος, με τον προπονητή σου να προσπαθεί να σου δώσει τις οδηγίες που πρέπει; Ειδικά όταν ένα παιδί σε μικρή ηλικία δεν μπορεί να έχει την κατάλληλη εμπειρία να χειριστεί έναν αγώνα χωρίς οδηγίες. Δεν του χρειάζεται ο γονιός να του λέει «δεν το έκανες καλά αυτό, έπρεπε να κλωτσήσεις έτσι, δεν σου βγήκε αυτό», αυτό δεν γίνεται.
Οι διορθώσεις, το τι δεν πήγε καλά και γιατί είναι ευθύνη του προπονητή.
Πάντα ετοιμοπόλεμη και με την γκάρντ ψηλά.
Οπότε κάνετε και ανάλυση του αγώνα.
Πάντα. Μετά το τέλος του αγώνα συζητάμε τι πήγε και τι δεν πήγε καλά, προετοιμαζόμαστε για τον επόμενο κάνοντας διορθώσεις. Η ανάλυση του αγώνα είναι το Α και το Ω. Μετά το τέλος των αγώνων όλη η ομάδα αφιερώνουμε μια προπόνηση στα λάθη που μπορεί να έγιναν. Με συζήτηση και με βίντεο. Συζητάμε τα πάντα, έτσι τα παιδιά μας μιλάνε, ανοίγονται, βλέπεις πιο ξεκάθαρα τα πράγματα, την ψυχολογία τους την ώρα του αγώνα και καταλαβαίνεις τι είχε παίξει ρόλο στην απόδοση τους. Είναι πολύ βασικό.
Από πότε βρίσκεστε σε αυτόν το χώρο και πότε άνοιξε η σχολή;
Βρισκόμαστε εδώ από το 2005. Μαζί με τον σύζυγό μου, τον Βασίλη Κουμουδή, δάσκαλος και αυτός με 4 DAN (σ.σ. 10 DAN στο ίδιο σπίτι!), στεγάσαμε την σχολή σε ένα χώρο περίπου 500 μέτρα μακριά από εδώ και πριν δύο χρόνια μετακομίσαμε σε αυτόν τον χώρο, όπου οι αίθουσες είναι πιο μεγάλες και μπορούμε να κάνουμε ακόμα υψηλότερου επιπέδου προπονήσεις. Έχουμε 150 αθλητές και αθλήτριες, κάποιοι από τους οποίους είναι μαζί μας από την αρχή της σχολής, με πολλούς από αυτούς να είναι πρωταθλητές, πανελληνιονίκες, κυπελλούχοι και έχουν αρκετά μετάλλια σε διεθνή προταθλήματα.
Δεν μας δείχνει την πλάτη της, αλλά το λογότυπο της εκπληκτικής καλοκαιρινής αθλητικής μπλούζας των γυναικών.
Έχετε τμήματα ενηλίκων;
Ναι, υπάρχουν τμήματα ενηλίκων, μικτά για άνδρες και γυναίκες οι οποίοι έρχονται εδώ να αθληθούν κυρίως, καθώς το Tae Kwon Do έχει μεγάλη γκάμα ασκήσεων και επίσης έρχονται με στόχο τις ασκήσεις αυτοάμυνας. Το μεγάλο μας κέρδος είναι ότι κάνουν εδώ μάθημα πολλοί μπαμπάδες και μαμάδες που έμαθαν το άθλημα από τα παιδιά τους, ήρθαν εδώ και άρχισαν το Tae Kwon Do σαν μέσο άσκησης.
Τι άλλα γκρουπ έχετε;
Ξεκινάμε από το τζούνιορ ή baby 3-5 ετών, ένα γκρουπάκι που το ξεκινήσαμε από φέτος και βασίζεται στο Tae Kwon Do μέσα από το παιχνίδι. Έτσι δίνουμε την ευκαιρία στα παιδιά να το αγαπήσουν μέσα από ασκήσεις που βασίζονται πάνω στο παιχνίδι. Τα παιδιά το έχουν αγαπήσει και είμαστε υπερήφανοι που τα καταφέραμε και έχουμε πολύ μεγάλη προσέλευση παιδιών, ενώ είναι τα παιδάκια ενθουσιασμένα. Μετά οι ηλικίες αρχίζουν και ανεβαίνουν μέχρι την Νέων.
Μετά από ένα παιδάκι έρχονται συχνά οι συμμαθητές του;
Ναι συμβαίνει συχνά. Μια από τις συμβουλές όμως που δίνουμε στους γονείς είναι να ψάχνουν καλά. Ποιός είναι αυτός που θα αναλάβει το παιδί τους, σε ποιά σχολή πάνε τα παιδιά τους, καθώς εμείς είμαστε και παιδαγωγοί (σ.σ. Έχει και το απολυτήριο ΤΕΦΑΑ, οπότε έχει γνώσεις ψυχολογίας). Έχουμε πιστοποιήσεις από την Γ.Γ. Αθλητισμού, έχουμε βγάλει ΤΕΦΑΑ, αλλά υπάρχουν και άλλοι που είναι εντελώς άσχετοι, οπότε πρέπει οι γονείς να προσέχουν.
Και αν δεν είναι άσχετοι με το άθλημα μπορεί να υπολείπονται σε παιδαγωγικές γνώσεις, πως θα προσεγγίσουν ένα μικρό παιδί.
Έτσι πάει. Αν δεν είσαι γνώστης του αντικειμένου που κάνεις και μπορείς να καταστρέψεις ένα παιδάκι σωματικά, σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο όπως είναι η ηλικία 3-5 ετών ή τα μηνύματα που μπορεί να περάσει στο παιδάκι. Να βλέπει το παιδάκι Tae Kwon Do και να θέλει να τρέξει. Όπως είπαμε οι εποχές έχουν αλλάξει. Αλλιώς προσεγγίζεις τα παιδιά πλέον, είναι άλλος ο τρόπος γυμναστικής των παιδιών δεν είναι 1-2-3 χέρια κάτω (σ.σ. Κάνει απολύτως σοβαρά το σκετσάκι αλλά Κωνσταντάρας και κρατιέμαι να μην γελάσω). Οι προπονητές πρέπει να ενημερώνονται και να μετεκπαιδεύονται, ειδικά σε ένα άθλημα όπως το Tae Kwon Do που έχει συνεχή εξέλιξη. Δεν μπορείς να έχεις μάθει στην προνητική του 1980. Οι προπονητές πρέπει να είναι ενημερωμένοι στα νέα δεδομένα, στα συστήματα προπόνησης, εισάγονται νέες ασκήσεις, άλλες βγαίνουν, δεν μπορείς να πατάς σε παλιές μεθόδους προπόνησης.
Δάσκαλοι και μαθητές με τα μετάλλιά τους και φυσικά τα χαμόγελά τους!
Υπάρχει διαχωρισμός Κορεατικής και Ευρωπαϊκής σχολής Tae Kwon Do;
Ως επί το πλείστον η Ελλάδα βασίζεται στην Ευρωπαϊκή σχολή εκμάθησης Tae Kwon Do, καθώς τα σεμινάρια που παρακολουθούσαμε βασίζονται σε Ευρωπαίους δασκάλους. Πλέον και οι Κορεάτες έχουν αλλάξει τρόπο εξάσκησης. Από την στιγμή που έγινε Ολυμπιακό Άθλημα πρέπει να εξελίσσεται διαρκώς, ώστε να παραμείνει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ηλεκτρονικές κάσκες, ηλεκτρονικοί θώρακες και αυτά οφείλονται στους Κορεάτες που προσπαθούν συνεχώς να προσθέτουν κάτι καινούριο. Οι Κορεάτες έχουν φύγει πολύ μπροστά, αλλά ακολουθούμε κατά πόδας.
Έτσι δεν έχουμε και παράπονα για διαιτησίες.
Ναι, όπου εισέρχεται ο ανθρώπινος παράγοντας, υπάρχουν και λάθη. Τώρα τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Πάλι γίνονται λάθη, επειδή πρέπει να βρει αισθητήρας με αισθητήρα για να χρεωθεί. Αλλά ισχύει το κλώτσησες θα γραφτεί πόντος, δεν κλώτσησες δεν θα γραφτεί, δεν υπάρχει άλλη λύση.
Σε ευχαριστούμε πολύ Ζωή, καλό μάθημα.
Εμείς σας ευχαριστούμε, καλή συνέχεια και σε εσάς.
Το αποτέλεσμα του follow up που κάναμε πριν δημοσιεύσουμε την συνέντευξη, είναι οι διακρίσεις του Α.Σ. Τae Kwon Do Ν. Ιωνίας στο Hereya Cup: Ο απολογισμός είναι έξι μετάλλια! Ένα Χρυσό, δύο Ασημένια και τρία Χάλκινα. Όλα αυτά απέναντι σε υπερδυνάμεις του αθλήματος όπως η Εθνική Εφήβων του Ιράν και Κορεάτικες σχολές. Τέλος ο αδερφός της Νίκος είχε και αυτός πολύ επιτυχημένη παρουσία στην ίδια διοργάνωση επιστρέφοντας στο Αγρίνιο με 9 μετάλλια, ένα από τα οποία (χρυσό) κέρδισε η ανιψιά του, κόρη της Ζωής και του Βασίλη Κουμουδή. Μάλλον αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στην ερώτηση για τον γονιό-προπονητή, καθώς η μικρή προπονείται από τους γονείς της και την κοουτσάρει ο θείος της!
Οι πληροφορίες της σχολής με το λογότυπο, ενώ μπορείτε να βρείτε όλες τις πληροφορίες στο σάιτ μας.
Σοφοκλής Αρχοντάκης