Ο Νίκος Σιδερίδης ξεχωρίζει. Δεν (ανα)γνωρίζει ανταγωνισμό, παρά μόνο συναγωνισμό και αυτό για να ξεπεράσει τον εαυτό του! Συνεσταλμένος, χαμογελαστός και συνειδητοποιημένος δρομέας, μοιράζεται τα μυστικά του τρεξίματος με όλους εσάς!
Συνέντευξη στον Σοφοκλή Αρχοντάκη
Το τρέξιμο
Τρέχεις τόσο στον δρόμο όσο και στο βουνό. Τι απολαμβάνεις πιο πολύ, όταν δεν έχεις κάποιον αγώνα μπροστά σου και κάνεις ειδική προπόνηση;
Το τρέξιμο είναι φιλοσοφία, είναι μαγεία, είναι συναίσθημα, είναι τρόπος ζωής! Σου χαρίζει ελευθερία κίνησης και σκέψης! Η περίοδος προπόνησης βασικής αντοχής με χαλαρώνει ακόμη πιο πολύ, γιατί τρέχω πιο συχνά με φίλους, πηγαίνω πιο ελεύθερα στο γυμναστήριο που μου αρέσει πολύ και γυμνάζομαι με διαφορετικούς τρόπους όπως κάνοντας TRX ή πρόγραμμα στις αίθουσες του γυμναστηρίου.
Από το ROUT των 168 χιλιομέτρων!
Τι σε οδηγεί ώστε να ξεπεράσεις τα προσωπικά σου όρια;
Αυτό που με οδηγεί να ξεπεράσω τα όρια μου είναι η αγάπη μου για αυτό που κάνω και η ανησυχία που με χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο! Πιστεύω ότι όταν ξεπερνούμε τα όρια μας πάντα μας περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη που μετά από ώριμη σκέψη καταλαβαίνουμε ότι μας κάνει σοφότερους! Το να ζούμε χωρίς να πιέζουμε τον εαυτό μας στα άκρα είναι σαν να αργοπεθαίνουμε!!!
Κατηφορίζοντας στο Olympus Marathon.
Στον 24ωρο αγώνα του Ελληνικού σε περιέγραφαν ως ένα ιδιαίτερα χαμογελαστό αθλητή. Είναι η αγάπη για το τρέξιμο ή ο πόλεμος με τον εαυτό σου για να υπερνικήσεις την κούραση;
Σε έναν τέτοιο μεγάλο αγώνα το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να χαμογελάω συνέχεια, γιατί σαν άνθρωπος τρέχω για να εξαντλήσω την παραπανίσια ενέργεια που με διακατέχει, τρέχω για να ανακαλύψω τα όρια μου, τρέχω γιατί το τρέξιμο είναι ο ψυχολόγος και ο ελεύθερος χρόνος μου μαζί, τρέχω για να αντλήσω ενέργεια και ερεθίσματα από την φύση και τους συναθλητές μου, τρέχω γιατί δεν μπορώ να φανταστώ και να θυμηθώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο, τρέχω γιατί νιώθω ότι το τρέξιμο είμαι εγώ!
Ποιόν αγώνα έχεις απολαύσει περισσότερο και τι τον έκανε τόσο μοναδικό;
Αυτό που με κάνει να απολαμβάνω έναν αγώνα είναι η πραγματοποίηση του στόχου που έχω βάλει πριν από αυτόν, μια και έχω δουλέψει όσο πιο σκληρά μπορώ για να τον πετύχω και όχι η διάκριση αυτή καθ αυτή! Υπάρχουν αγώνες που έχω κερδίσει και δεν υπήρχαν καν συναισθήματα! Θεωρώ ότι ο ανταγωνισμός είναι καλός για να σε βοηθήσει να φτάσεις τον εαυτό σου πιο ψηλά και όχι για να δημιουργήσεις αντιπάλους. Οι συναθλητές μας είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας, γιατί μας βοηθούν να βγάλουμε ότι καλύτερο έχουμε και μπορούμε. Βέβαια πρέπει πάντα να λέμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον υπηρέτη μας (σώμα μας) και όχι να στεναχωριόμαστε επειδή δεν υλοποιήσαμε τον στόχο μας. Οι αγώνες που έχω χαρεί περισσότερο από όλους ήταν ο Olympus-Marathon όταν τερμάτισα σε 6:53 λεπτά (ρεκόρ 5:20), ο κλασικός μαραθώνιος της Αθήνας, ο τερματισμός μου στο 4ο αγώνα του Paggaio Trail Run, ο αγώνας μου στα 100 χιλιόμετρα της Ψάθας και αυτό επειδή έπιασα τον στόχο μου, όχι επειδή διακρίθηκα!
Άλλο ένα στιγμιότυπο από το Olympus Marathon. Προσοχή στο πάτημα!
Κεφάλαιο Διατροφή
Μίλησέ μας για την διατροφή σου. Ποιές είναι οι βάσεις της και ποιές αρχές την διέπουν;
Η διατροφή μου πιστεύω ότι είναι εύκολη και μπορεί να την κάνει ο οποιοσδήποτε! Την διατροφή μου την έχει επιμεληθεί ο προπονητής μου Ιωάννης Τζανετακης. Το πρωινό μου συνήθως αποτελείται από γιαούρτι με βρώμη, κινόα, δίκοκο σιτάρι Ζέας σε νιφάδες, μέλι και διάφορα σούπερ φρουτάκια (γκότζι, μπλούμπερι, ιπποφαές, γκράνμπερι). Ενδιάμεσο γεύμα τρώω συνήθως ξηρούς καρπούς. Το μεσημεριανό μου αποτελείται από το καθημερινό φαγητό της ελληνικής κουζίνας. Για απογευματινό έχω συχνά μπάρες δημητριακών που φτιάχνω μόνος μου ή φρούτα και το βράδυ σαλάτες με κρέας, ψάρι ή γιαούρτι! Αμέσως μετά την προπόνηση πίνω ένα πρωτεϊνικό ρόφημα για άμεση μυϊκή αποκατάσταση, το οποίο συμπληρώνω αμέσως μόλις φτάσω στο σπίτι με φρεσκοστυμμένους φυσικούς χυμούς από πορτοκάλι, ρόδι, φράουλες, ακτινίδια και ότι φρούτο εποχής υπάρχει για αναπλήρωση του γλυκογόνου!
Στο URSA Trail του Μετσόβου.
Προπόνηση
Στην συζήτησή μας πριν την συνέντευξη, είχες αναφέρει την χρησιμότητα του προπονητή. Τι κάνει αναγκαία την ύπαρξή του; Από πιο επίπεδο και πάνω θα έπρεπε να αναζητήσουμε προπονητική υποστήριξη;
Μόνο οι ασκούμενοι που δεν ενδιαφέρονται για βελτίωση των επιδόσεών τους δεν χρειάζονται απαραίτητα προπονητή, αλλά και εκεί θα έλεγα ότι μπαίνει το ζήτημα πρόληψης τραυματισμών, οπότε μάλλον ο προπονητής είναι must για τον καθένα. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση γιατί ένας καταξιωμένος γνώστης του αθλήματος μπορεί να μας βοηθήσει για να πετύχουμε τις βέλτιστες επιδόσεις, μακριά από το ρίσκο των αυτοσχέδιων ερασιτεχνισμών οι οποίοι το πιο πιθανό είναι να μας οδηγήσουν εν καιρω σε plateau, η σε σύνδρομα υπερχρήσης.
Περπατάμε και τρέχουμε από όταν γινόμαστε ενός-δύο ετών. Ξέρουμε να περπατάμε και να τρέχουμε; Είναι το ίδιο πράγμα να τρέχεις από χόμπι και να τρέχεις σε αγώνες;
Συνήθως ξέρουμε να τρέχουμε σωστά στην 1η παιδική ηλικία αλλά ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας αποξενώνει από το ίδιο μας το σώμα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα και το τρέξιμο να γίνει κάτι ξένο για μας αν και εμείς το ξεχάσουμε. Βέβαια στο τρέξιμο είναι ευκολότερο από κάθε άλλη κινητική δραστηριότητα να φτάσουμε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο αποτελεσματικής τεχνικής.
Σε στιγμιότυπο από το Xanthi Trail Running. Το χαμόγελο είπαμε: εκεί!
Πόσο αναγκαίο είναι να καταφύγει ένας ερασιτέχνης αθλητής σε εργοφυσιολόγο; Τι κερδίζει από την επίσκεψή του σε αυτόν;
Θα το πω όσο πιο απλά γίνεται. Ας υποθέσουμε ότι αυτός ο ερασιτέχνης αθλητής έχει το καλύτερο πρόγραμμα προπόνησης από τον καλύτερο προπονητή του κόσμου. Όταν το πρόγραμμα δίνει μία προπόνηση με 1000αρια στην ζώνη VO2max και ο αθλητής δεν ξέρει σε ποιους σφυγμούς είναι η προσωπική του ζώνη, θα δουλεύει άλλα αντί άλλων. Βέβαια αυτό που ανέφερα είναι το πιο σημαντικό, αλλά υπάρχουν πολλά άλλα στοιχεία που δίνει το τέστ, τα οποία μπορεί να διαβάσει, να αξιολογήσει και τέλος να αξιοποιήσει ο κατάλληλος προπονητής. Όπως δεν είναι σωστό να κάνουμε τους γιατρούς μόνοι μας για τους εαυτούς μας, ας μην κάνουμε και τους προπονητές.
Πόσο εύκολη είναι η προπόνησή σου στην Καβάλα; Πως κανονίζεις τις ώρες προπόνησης σε σχέση με την δουλειά σου;
Η Καβάλα είναι μια υπέροχη πόλη που μου παρέχει τα πάντα! Μπορεί κάποιος να προπονηθεί σε βουνό (χωματόδρομους, μονοπάτια, μικρές ή μεγάλες κλίσεις), άσφαλτο και όλα αυτά μια ανάσα από το σπίτι του. Η προπόνηση μου καθορίζεται από την ώρα εργασίας μου και τις οικογενειακές υποχρεώσεις. Βγαίνω νωρίς το πρωί πριν πάω στην δουλειά ή το μεσημέρι μετά την δουλειά η και βράδυ αν χρειαστεί!
Τι Wave Run θα ήταν χωρίς τα κύματα;
Εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου;
Η αίσθηση είναι ο σημαντικότερος δείκτης της φυσικής μας πάντα κατάστασης την συγκεκριμένη στιγμή που τρέχουμε, αλλά δεν είναι αντικειμενική (επειδή είτε μπορεί να κάνουμε προπόνηση νηστικοί, είτε να είμαστε κουρασμένοι από την προηγούμενη προπόνηση ή την εργασία μας) και για αυτό σε συνδυασμό με τον παλμογράφο μου είμαι σίγουρος για τον σωστό τρόπο έντασης της προπόνησης μου!
Ποιό είναι το επόμενο αθλητικό σου βήμα; Πότε θα σε ξαναδούμε;
Ο επόμενος αγώνας μου θα είναι ο αγώνας WAVE RUN και ο μεγάλος στόχος μου για φέτος είναι ο αγώνας του Σπαρτάθλου στα τέλη Σεπτεμβρίου!
Ο Νίκος μας συστήνει τον αθλητή Σιδερίδη
Με το ορεινό τρέξιμο η πρώτη μου επαφή έγινε σε ηλικία δεκαέξι ετών στον ορειβατικό μαραθώνιο του Ολύμπου. Από εκεί μετά έχω τρέξει σχεδόν σε όλους τους ορεινούς μαραθώνιους βουνού στην χωρά μας καθώς και σε όλα τους υπερμαραθώνιους βουνού από την στιγμή που ξεκίνησαν! Φέτος εν' όψει του αγώνα του Σπαρτάθλου ήθελα να δοκιμάσω τις δυνατότητες μου στην άσφαλτο. Στο πλαίσιο αυτής της προετοιμασίας συμμετείχα στα 100 χιλιόμετρα της Ψάθας και στο 24ωρο φεστιβάλ υπεραποστάσεων.