Είναι μόλις 24 ετών και η δισκοβόλος Κρίστι Αναγνωστοπούλου είναι ήδη η 5η καλύτερη Ελληνίδα όλων των εποχών στη δισκοβολία στην Ελλάδα ενώ πολύ σύντομα θα ξεκινήσει την προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2016 στο Ρίο της Βραζιλίας. Η προπονήτριά της, Βάσω Παναγιωτοπούλου, τη χαρακτηρίζει «τσαμπουκά» και οι φίλοι της πιστεύουν ότι είναι «απρόβλεπτη». Εμείς αυτό που διακρίναμε είναι την απεριόριστη αγάπη της για το στίβο, την σκληρή και υπομονετική της προσπάθεια να πετύχει αφού όπως λέει και η ίδια «ο επιμένων νικά» αλλά και την απογοήτευση της για την ανεπαρκή στήριξη. Μίλησε στη Φίλια Μητρομάρα και στο wefit.grγια τον ελληνικό στίβο και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας Έλληνας πρωταθλητής.
Κρίστι μετά τη συμμετοχή σου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Πεκίνο που έγινε τον Αύγουστο που σε βρίσκουμε τώρα;
Γύρισα από Σουηδία σε ένα grand prix έχοντας καταλάβει τη 2η θέση και από ένα meeting στη Γερμανία όπου πήρα την 4η θέση. Έχω μπροστά μου και το παγκόσμιο ενόπλων (είμαι στο λιμενικό) που θα γίνει 2 με 11 Οκτωβρίου στην Κορέα.
Και σε όλα αυτά έχεις και την προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς;
Όχι, ακόμη δεν ξεκίνησα προετοιμασία για το Ρίο, θα ξεκουραστώ μετά την Κορέα και θα ξεκινήσω το Νοέμβριο.
Πως ξεκίνησες την ενασχόλησή σου με τον στίβο;
Από πολύ μικρή δοκίμαζα διάφορα. Κυρίως ασχολήθηκα με με τις πολεμικές τέχνες και το Tae Kwon Do όπου έκανα περίπου 12 χρόνια και είχα καλές επιδόσεις, ήμουν 2η Πανελληνιονίκης, αλλά και με ομαδικά αθλήματα όπως βόλεϊ, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, τένις και κολύμπι. Έπαιζα στα Φάρσαλα, από όπου και η καταγωγή μου, και με είχε δει ο πρώτος προπονητής μου, στην τετάρτη δημοτικού. Μου πρότεινε από τότε να μπω στον στίβο αλλά δεν ήθελα. Ξεκίνησα στα 13 μου και ασχολήθηκα κατευθείαν με τη δισκοβολία. Αν και στην αρχή ήμουν επιφυλακτική, επειδή το αγώνισμα ήταν μοναχικό και είχα συνηθίσει σε ομαδικά αθλήματα, όταν κατέκτησα τα πρώτα μετάλλια κόλλησα!
Πιστεύεις ότι το tae kwon do σε βοήθησε;
Βεβαίως! Πήρα τα πρώτα βασικά μαθήματα αυτοπειθαρχίας, υπομονής και συγκέντρωσης και βοήθησε και το σώμα σου στο συντονισμό, την ευλυγισία αλλά και την αντοχή.
Η σεζόν που πέρασε τι σου άφησε ως εμπειρία;
Σίγουρα τη συμμετοχή μου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Πεκίνο, η οποία δεν περιγράφεται με λόγια. Ήταν για μένα συναρπαστική! Θεωρώ γενικά ότι έφερα ξανά τη δισκοβολία στο προσκήνιο. Μετά την ολυμπιάδα του 2008 δεν είχαμε άλλες συμμετοχές και ήμουν η μόνη ρίπτρια που έπιασε το όριο για να μπει στην Ολυμπιάδα. Κατάφερα και βελτίωσα κατά πολύ το ατομικό μου ρεκόρ. Σε κάθε αγώνα που συμμετείχα το έσπαγα: από 57,20 που ήταν το περσινό έφτασα στο 61,40 που ήταν και το όριο να περάσω σε παγκόσμια πρωταθλήματα και Ολυμπιακούς. Η σεζόν ευτυχώς πέρασε χωρίς τραυματισμούς.
Πως βλέπεις το επίπεδο του ελληνικού στίβου;
Είχαμε ένα μετάλλιο στο παγκόσμιο στο επί κοντώ των γυναικών, έχει ανέβει κάπως αλλά αν δεν μας βοηθήσει η Ομοσπονδία και η Πολιτεία δεν νομίζω ότι μπορούμε να καταφέρουμε και πολλά και να φέρουμε κάποιες καλές θέσεις στο βάθρο. Ο αριθμός των αθλητών στις αποστολές της Εθνικής ομάδας στο εξωτερικό σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα όλο και λιγοστεύει. Δεν υπάρχουν κίνητρα και οι αθλητές σταματάμε την προσπάθεια γιατί νιώθουμε απογοήτευση.
Εσύ είσαι απογοητεύμενη; Είσαι μέλος της ΑΕΚ, δεν σε στηρίζει;
Όχι, δεν με έχει στηρίξει καθόλου και όταν μια ομάδα τόσο μεγάλη σαν την ΑΕΚ δεν στηρίζει τους αθλητές του το μόνο που καταφέρνει είναι να τους διώχνει από κοντά της.
Πόσο δύσκολα είναι για μια αθλήτρια στίβου να αγωνίζεται σε μία Ελλάδα εν μέσω οικονομικής κρίσης;
Πολύ δύσκολα! Δεν υπάρχουν χορηγοί. Εγώ δεν έχω χορηγό, μόνον την προπονήτρια μου τη Βάσω Παναγιωτοπούλου την οποία ευχαριστώ θερμά για τη στήριξη και τους γονείς μου. Προσωπικά έχω μάνατζερ και μπορεί και μου κλείνει κάποιες συμμετοχές σε αγώνες. Αυτό βοηθά και στη βελτίωση της επίδοσης αλλά στην ψυχολογία του αθλητή όταν καταφέρνει κάποιες καλές θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη. Εδώ στην Ελλάδα δυστυχώς δεν υπάρχουν ούτε οι εγκαταστάσεις και οι υποδομές αλλά ούτε και οι κατάλληλες συνθήκες για να κάνει κάποιος πρωταθλητισμό. Θεωρώ ότι οι Έλληνες αθλητές είμαστε ήρωες. Πάμε σε παγκόσμιο πρωτάθλημα και προπονούμαστε μες στη ζέστη το καλοκαίρι και μες στο κρύο το χειμώνα. Το καλοκαίρι κάναμε προπόνηση στον Άγιο Κοσμά κάτω από 40 βαθμούς! Οι αθλητές του εξωτερικού διαθέτουν όλα τα μέσα: υποδομές, στήριξη, ολόκληρη ομάδα με φυσικοθεραπευτή, διαιτολόγο, γιατρό, αθλητικό ψυχολόγο, προπονητή και βοηθό προπονητή. Εμείς έναν προπονητή έχουμε και λέμε ότι είμαστε και καλά!
Πόσες ώρες αφιερώνεις στην προπόνησή σου;
Καθημερινά 3 ώρες τουλάχιστον αλλά φέτος θα κάνω και διπλές προπονήσεις. Παράλληλα είμαι φοιτήτρια στα ΤΕΕΦΑ, θέλω τρία μαθήματα για το πτυχίο, και στο Λιμενικό Σώμα.
Ο πρωταθλητισμός σου έχει στερήσει ώρες διασκέδασης και «κανονικής» ζωής;
Δυστυχώς οι ώρες διασκέδασης είναι λίγες όταν κάνεις πρωταθλητισμό, όμως δεν μου λείπει. Έχω μάθει να αγωνίζομαι και να προσπαθώ να φτάνω ψηλά γιατί κάνω αυτό που αγαπάω, επομένως δεν με κουράζει η στέρηση. Τι πιστεύεις ότι πρέπει να διαθέτει ένας πρωταθλητής; Πίστη στον εαυτό του και όρεξη. Υπομονή και επιμονή, κι αν κάνει πρωταθλητισμό στην Ελλάδα να έχει γερά νεύρα και γερό στομάχι για να αντέχει.
Εάν ερχόταν κάποιο παιδί και σου έλεγε ότι θέλει να γίνει σαν και σένα τι θα το συμβούλευες;
Με τις συνθήκες που επικρατούν δεν θα το συμβούλευα να κάνει πρωταθλητισμό, μόνον αθλητισμό. Είναι πολύ δύσκολα. Εγώ δεν έζησα τις καλές εποχές, πριν το 2004, ξεκίνησα το 2004 και μετά όπου τα πράγματα δυσκόλεψαν πάρα πολύ στον ελληνικό αθλητισμό.
ΤΙΤΛΟΙ
Ατομικό ρεκόρ : 61,40 μ
Πρωταθλήτρια Ελλάδος Κατηγορίας Νέων: 2011 – 2012 – 2013
Πρωταθλήτρια Ελλάδος Κατηγορίας Γυναικών: 2011 – 2012 – 2013 – 2014 -2015
Βαλκανικές Νίκες Α/Γ: 3η (2011) – 1η (2012) – 2η (2013) – 2η (2014) -1η (2015)
Πανευρωπαϊκές Νίκες Κατηγορίας Νέων: 4η (2011) – 5η (2013)
Μεσογειακές Νίκες Α/Γ: 3η (2013)