Ο Marathon des Sables είναι ένας από τους πιο δύσκολους αγώνες υπεραπόστασης του κόσμου, ένας αγώνας επιβίωσης, όπου για 6 μέρες αγωνίζεσαι μαζί με εκατοντάδες άλλους δρομείς, προκειμένου να διασχίσεις 250 χιλιόμετρα καυτής και αφιλόξενης ερήμου κουβαλώντας ο ίδιος την τροφοοσία σου. Σε αυτόν τον αγώνα ο Έλληνας Γιάννης Μιχαηλίδης, πιλότος σε αραβική εταιρεία, αποφάσισε να πάρει μέρος χωρίς να έχει προηγούμενη εμπειρία σε αντίστοιχους αγώνες. Μήπως τελικά αυτό που σώζει τον άνθρωπο είναι η απόφαση και το ρίσκο ή μήπως το να προκαλέσεις το σώμα και να ξεπεράσεις τα όριά σου μπορεί να σου χαρίσει την υπέρτατη συγκίνηση; Τις απαντήσεις έδωσε στη Φίλια Μητρομάρα και στο wefit.gr.
“Το μόττο μου είναι το: No weekness. Αν κάποιος θέλει να κάνει κάτι το μόνο που μπορεί να τον σταματήσει
είναι το μυαλό του, τίποτα άλλο. Δεν υπάρχει όριο σε τίποτα, ούτε καν στην ηλικία.”
Πώς αποφάσισες να κάνεις αυτό το μεγάλο βήμα και να τρέξεις 250 χιλιόμετρα κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες, χωρίς να έχεις κάνει ποτέ άλλη προσπάθεια;
Πάντα μου άρεσαν οιoutdoor δραστηριότητες, όχι τα γυμναστήρια. Πάντα μου άρεσε η φύση, τα βουνά, τα ταξίδια και τα extreme sport. Τα τελευταία χρόνια μένω στο Ντουμπάι, είμαι πιλότος εδώ και 11 χρόνια σε αραβική εταιρεία, και κάνω crossfit. Ένας εκπαιδευτής είχε πάει πριν δυο χρόνια σε αυτόν τον αγώνα και μου άρεσε η ιδέα να συμμετάσχω κι εγώ. Έτσι η επιθυμία της συμμετοχής ζυμώθηκε για τα καλά μέσα μου. Γενικά μου αρέσει να πιέζω τον εαυτό μου και να ξεπερνώ τα όριά του, να τον προκαλώ. Μαζί με έναν φίλο κάναμε την εγγραφή και τώρα ετοιμαζόμαστε για το μεγάλο εγχείρημα.
Γιατί το κάνεις;
Πιστεύω ότι το κάνω επειδή έχω φτάσει σε κάποια ηλικία (40+) και θέλω να ζήσω μια μεγάλη στιγμή σαν και αυτή, να πω ότι έκανα κάτι στη ζωή μου. Σίγουρα είναι ένας πολύ δύσκολος και απαιτητικός αγώνας απ’ όλες τις απόψεις, μια πολυήμερη διαδικασία κατά την οποία πρέπει να μπορέσεις να διαχειριστείς την ξεκούραση, την αποκατάστασή σου, το πού θα κοιμηθείς, τι θα φας, πώς θα προστατευτείς για να συνεχίσεις. Η φύση, ωστόσο, είναι μοναδική και σου προκαλεί δέος. Είσαι μόνος, εσύ και η έρημος
Τι είδους προπόνηση κάνεις για να προσομοιώσεις τις συνθήκες της Αφρικής;
Τρέχω δύο φορές την εβδομάδα με το σακίδιο και κάνω 2 20άρες και μία 10αρα. Προσπαθούμε να τρέχουμε στην έρημο όσο πιο πολύ μπορούμε, στην άμμο, και κάνουμε 3 φορές την εβδομάδα cross fit, το οποίο με έχει βοηθήσει πολύ, έχει αλλάξει τη φυσική μου κατάσταση και έχει δυναμώσει αρκετά τα πόδια μου. Το τελευταίο διάστημα έχω ξεκινήσει προπόνηση και με την ομάδα του My Athlete.
Από διατροφή; Έχεις αλλάξει για να προσαρμόσεις το σώμα σου στις συνθήκες ενός τέτοιου αγώνα;
Τρώω περισσότερους υδατάνθρακες τώρα. Προσπαθώ πριν το τρέξιμο να τρέχω νηστικός έχοντας πιει έναν δυνατό καφέ, τρώω μια μπανάνα στα ενδιάμεσα και μια μπάρα πρωτείνης.
Στον αγώνα πόσες θερμίδες μίνιμουμ πρέπει να καταναλώνεις;
Την πρώτη ημέρα 14.000 θερμίδες και μετά πέφτει ανά 2.000 θερμίδες ανά ημέρα δηλαδή τη δεύτερη μέρα 12.000, την τρίτη 10.000, την τέταρτη 8.000, την Πέμπτη 6.0000, την έκτη 4.000 θερμίδες και την έβδομη 2.000.
“Οι περισσότεροι λένε ότι όλοι αυτός ο αγώνας σε αλλάζει ως άνθρωπο. Θα το διαπιστώσω λοιπόν όταν επιστρέψω πίσω.”
Λένε πως ο αγώνας αυτός είναι 50% προπόνηση και 50% πληροφορίες. Μια λεπτομέρεια αν σου ξεφύγει, μπορεί να σου κοστίσει όλο τον αγώνα.Έχεις σκεφτεί πώς θα ξεπεράσεις κάποια «τεχνικά» προβλήματα που θα προκύψουν κατά τη διάρκεια;
Έχουμε συμφωνήσει με το φίλο που θα τρέξουμε μαζί πως ό,τι και να γίνει, ακόμη κι αν κουτσαίνουμε, θα τον τελειώσουμε, εκτός βέβαια αν καταρρεύσουμε. Την αφυδάτωση δεν τη φοβάμαι, πιστεύω ότι θα την αντιμετωπίσουμε πίνοντας ηλεκτρολύτες, καταναλώνοντας τάμπλετες αλατιού κ.λπ. Εκείνο που πραγματικά δεν θέλω να μου συμβεί είναι να τραυματιστώ πριν τον αγώνα ή κατά τη διάρκεια του αγώνα. Όλα τα άλλα αντιμετωπίζονται.Τη δύναμη πιστεύω ότι την έχω, τώρα όσον αφορά την αντοχή μένει να την τεστάρω.
Πόσο βάρος θα κουβαλάς τρέχοντας;
Το βάρος του σακιδίου πρέπει να είναι 16 κιλά, μας έχουνε δώσει μία λίστα η οποία συμπεριλαμβάνει το sleeping bag, φαρμακείο για τσιμπήματα από έντομα και φίδια, φακό, μπαταρίες, πυξίδα, έναν καθρεπτάκι για σήματα, αλουμινένια κουβέρτα, αντηλιακό κ.λπ., ενώ το φαγητό μας, όπου πρέπει να καταναλώνουμε 14.000 θερμίδες την ημέρα, πρέπει να το κουβαλάμε εμείς. Σταθμοί ανεφοδιασμού στη διάρκεια του αγώνα υπάρχουν μόνον για νερό και ταμπλέτες με αλάτι. Το μυστικό βέβαια είναι να βρεις τον κατάλληλο και απαραίτητο εξοπλισμό (που δυστυχώς κοστίζει αρκετά) που δεν θα σε επιβαρύνει και να κάνεις το σωστό μείγμα πραγμάτων που δεν θα σου λείψουν.
Μήπως φταίει η κρίση ηλικίας που αποφάσισες να κάνεις κάτι τέτοιο;
Την κρίση ηλικίας προσωπικά την πέρασα στα 30. Τώρα θέλω να ζήσω πιο έντονες στιγμές, να πω ότι κατάφερα το δύσκολο, το απαιτητικό. Να αποδείξω στον εαυτό μου ότι δεν υπάρχει ηλικία, υπάρχει μόνον ψυχή και θέληση. Οι περισσότεροι λένε ότι όλοι αυτός ο αγώνας σε αλλάζει ως άνθρωπο. Θα το διαπιστώσω λοιπόν όταν επιστρέψω πίσω.
Όλο αυτό δεν είναι λίγο μαζοχιστικό;
Για κάποιους μπορεί να έχει πλάκα να τρέχεις, για κάποιους άλλους μπορεί να είναι έκφραση μιας γενικότερης μαζοχιστικής στάσης ζωής, σε όλους όμως το τρέξιμο προσφέρει την ίδια ευεργετική ένεση χαράς και ευεξίας.
Τι προσδοκίες έχεις γι' αυτόν τον αγώνα;
Θέλω απλώς να τον ολοκληρώσω, να τερματίσω, τίποτα άλλο.
Εάν τερματίσεις σκέφτεσαι να κάνεις κάτι άλλο ανάλογο;
Η συμμετοχή μου σε αυτόν τον αγώνα με συναρπάζει αλλά με τρομάζει και λίγο. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος. Αλλά εάν τερματίσω σκέφτομαι να πάω στις Άλπεις σε κάποιο mountain run.
Τι πιστεύεις ότι θα σε σώσει;
Το μόττο μου είναι το: No weakness. Αν κάποιος θέλει να κάνει κάτι το μόνο που μπορεί να τον σταματήσει είναι το μυαλό του, τίποτα άλλο. Δεν υπάρχει όριο σε τίποτα, ούτε καν στην ηλικία.
Φωτό ανοίγματος: Αρχείο από το marathon de sables