Τέλος σε μια πλούσια από εικόνες, διακρίσεις και εμπειρίες, καριέρα αποφάσισε να βάλει πριν μερικούς μήνες ο σπουδαίος Έλληνας σπρίντερ των 400 μέτρων, Περικλής Ιακωβάκης. Αφημένος, πλέον, σε πράγματα που δεν μπορούσε να απολαύσει ελέω πρωταθλητισμού, ο Ιακωβάκης στρέφει το επαγγελματικό του βλέμμα στην αεροπορία, την οποία υπηρετεί κι εκφράζει τις σκέψεις του για τον ελληνικό και παγκόσμιο στίβο, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ιστότοπο του ΣΕΓΑΣ.
Αρχικά, ο Ιακωβάκης αναφέρθηκε σε αυτά που μπορεί και απολαμβάνει την τρέχουσα περίοδο, απαλλαγμένος από το άγχος της προετοιμασίας… “Κανονικά ακόμη και μέχρι πέρυσι, τέτοια εποχή έκανα διακοπές. Ωστόσο έχει αλλάξει, έχει τελειώσει όλο αυτό. Και στο μυαλό και στη συνήθεια. Πιο παλιά πάλι διακοπές έκανα αλλά προσεκτικά. Φέτος ήμουν χαλαρός. Αφέθηκα λίγο στο φαγητό και το ποτό, δεν υπήρχε καμία πίεση. Εχει κλείσει το κεφάλαιο αυτό για μένα και να είχα αφήσει πίσω εκκρεμότητες δεν θα μπορούσα να γυρίσω πίσω το χρόνο”.
Ποιοι ήταν οι λόγοι που τον υποχρέωσαν να ρίξει αυλαία στην καριέρα του; Ο ίδιος λέει: “Μετά το 2010 είχα σερί τραυματισμούς έναν με δύο μυϊκούς τραυματισμούς τη χρονιά. Εγώ δεν είχα ποτέ τραυματισμούς, άρχισαν να εμφανίζονται καθώς μεγάλωνα. Με αποκορύφωμα φυσικά τον τελευταίο, την πελματιαία, αυτόν που ουσιαστικά μου σταμάτησε τον αθλητισμό. Ο λόγος που δεν μπόρεσα να επιστρέψω σε υψηλό επίπεδο ήταν τόσο η πελματιαία όσο και η ηλικία. Το αγώνισμα είναι τέτοιο που το ενεργειακό νόμισμα, που πρέπει να ξοδέψεις δε σε αφήνει σε αυτή την ηλικία, εκ των πραγμάτων δεν γίνεται. Και που το τράβηξα τόσο πολύ ήταν θαύμα”.
Παγκόσμια η κρίση στον στίβο
Σε ότι αφορά την κρίση που βιώνει ο στίβος, ο Ιακωβάκης θέτει το ζήτημα σε παγκόσμια διάσταση, λέγοντας: “Ολες οι έρευνες έχουν δείξει ότι ο στίβος περνάει κρίση παγκοσμίως. Κυρίως από την πλευρά τηλεθέασης, αλλά και της νέας φουρνιάς θεατών που ασχολούνται με το στίβο. Ολες οι έρευνες έχουν δείξει ότι κυρίως τηλεοπτικά ο νεαρός κόσμος ή δεν ξέρει τι βλέπει ή βαριέται πολύ εύκολα, χάνει το ενδιαφέρον του και αλλάζει κανάλι. Γι' αυτό λοιπόν αυτό που έχω προτείνει και στην Ευρωπαϊκή ομοσπονδία μέσω της επιτροπής αθλητών είναι ο τρόπος με τον οποίο δείχνουμε το στίβο προς τα έξω. Ένα καλό πρώτο βήμα έγινε στο Ευρωπαϊκό κλειστού στην Πράγα, που είχε τέσσερις μεγάλους πίνακες που έδειχναν συνεχώς την κατάταξη με συνεχή ανανέωση στα αγωνίσματα που ήταν σε εξέλιξη. Αυτό επέτρεπε στους θεατές να έχουν ανά πάσα στιγμή ενημέρωση. Επίσης το να βλέπεις τηλεόραση απλώς από το να βλέπεις στίβο έχει μεγάλη διαφορά. Θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνω ένα πείραμα και να μεταδώσω εγώ. Για μία μέρα, για δοκιμή να εξηγώ σε αυτόν που βλέπει, τι γίνεται και γιατί γίνεται και να γίνω βοηθός του, γιατί δεν είναι όλοι γνώστες του στίβου. Το ίδιο πράγμα να ισχύει και για την κερκίδα. Πρέπει να εκπαιδεύσουμε το νέο κοινό για να γνωρίσει το στίβο. Μπορείς να κάνεις ένα παιχνίδι, μια «επίθεση» μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή να κάνεις διαγωνισμούς να μπει ο άλλος στη διαδικασία του παιχνιδιού και να αποκτήσει ενδιαφέρον. Επίσης ήταν πολύ ωραίο αυτό που έγινε στο Πεκίνο με την παρουσίαση των ομάδων σκυταλοδρομίας”.
Όσο για την αλλαγή που πρέπει να γίνει, προκειμένου να βελτιωθεί η κατάσταση εντός συνόρων, είναι ξεκάθαρος: “Νομίζω πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία, από κάτω προς τα πάνω, να αλλάξει η νοοτροπία στους πιτσιρικάδες. Παράλληλα η ομοσπονδία πρέπει να τους προσέξει λίγο παραπάνω. Να τους πάρει από κοντά και να τους στηρίξει σε βάθος χρόνου. Από εκεί και πέρα θεωρώ πως υπάρχει ένα έλλειμμα στους προπονητές. Πρέπει η ομοσπονδία να φτιάξει μια νέα φουρνιά προπονητών. Παλιοί αθλητές, που έχουν ασχοληθεί σε σωματεία με νέα παιδιά, που έχουν περάσει από τον χώρο του στίβου, γενικώς νέοι άνθρωποι. Κι εγώ όταν μπήκα στα 17 μου υπήρχαν οι παλιοί προπονητές που γύμναζαν τους μεγάλους αθλητές. Κι αυτοί δεν γεννήθηκαν με τη γνώση, την απέκτησαν και η ομοσπονδία τους στήριξε, τους έσπρωξε με ένα κανάλι «παιδιά εκεί» και το ίδιο πρέπει να γίνει και τώρα. Ανανέωση σε όλο το οικοδόμημα. Τα νέα παιδιά έχουν τις γνώσεις, έχουν την διάθεση την εξοικείωση με τις νέες τεχνολογίες, να μπουν στο ιντερνέτ να ψάξουν λίγο παραπάνω”.
Και τώρα… Αεροπορία και μεταπτυχιακό!
Πώς βρίσκει η επόμενη μέρα (χωρίς τις υποχρεώσεις στον στίβο) τον Περικλή Ιακωβάκη; “Θα ασχοληθώ πιο ενεργά με την δουλειά μου, θα υπηρετώ όπως πρέπει τα καθήκοντα μου στην αεροπορία. Αν μείνει ελεύθερος χρόνος, μπορεί να ασχοληθώ με κάτι άλλο ίσως σχετικό με τον στίβο θα δούμε. Ήθελα να κάνω ένα μεταπτυχιακό για την διοίκηση αθλητισμού δεν τα κατάφερα φέτος, θα κάνω ξανά του χρόνου μια προσπάθεια” σημειώνει και εξηγεί τον λόγο που δεν του επιτρέπει να ασχοληθεί με την προπονητική: “Ετσι κι αλλιώς δεν μπορώ να το κάνω, γιατί δεν έχω τελειώσει ΤΕΦΑΑ, άσε που νομίζω πως θα ήταν κρίμα για τα παιδάκια. Θα έπρεπε να κάνω τρομερούς συμβιβασμούς με τον εαυτό μου για να τα καταφέρω”.
Μπροεί ένας αθλητής με τόσο μεγάλη καριέρα να έχει απωθημένα; Φυσικά και μπορεί… “Μεγάλο απωθημένο είναι το ολυμπιακό μετάλλιο, γιατί δεν έφτασα ποτέ υγιής σε διοργάνωση. Τόσο το 2004 όσο και το 2008, τις δύο χρονιές που ήμουν σε ακμή, έφτασα στη διοργάνωση με προβλήματα. Το 2004 μου στοίχισε πολύ”.