Ο Πέτρος Βελλίδης του Run Thessaloniki μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία του για τον αγώνα. Ο «Χειμωνιάτικος Ενιπέας» πραγματοποιείται τη δεύτερη Κυριακή κάθε Δεκεμβρίου. Η διαδρομή του αγώνα εκτείνεται σε 22,5 χιλιόμετρα, εκ των οποίων τα 19 σε μονοπάτια, με θετική υψομετρική διαφορά 1650 μέτρα. Το χρονικό όριο για την ολοκλήρωση της προσπάθειας είναι 5 ώρες. Η τροφοδοσία των αθλητών περιορίζεται σε έναν σταθμό, περίπου στο μέσον της διαδρομής (11.5ο ΚΜ). Η διαδρομή του αγώνα έχει ως εκκίνηση και τερματισμό στο ανοιχτό θεατράκι στο πάρκο Λιτοχώρου. Το ελάχιστο υψόμετρο της διαδρομής είναι 235 μέτρα και το μέγιστο 1.041. Το μεγαλύτερο τμήμα της διαδρομής (85%) αποτελείται από μονοπάτια, ενώ το υπόλοιπο μοιράζεται σε τσιμεντόδρομο και άσφαλτο. Από την 9η διοργάνωση καθιερώθηκε επίσημα ως διαδρομή του αγώνα η «αριστερόστροφη» διαδρομή: Πάρκο Λιτοχώρου – Μύλοι – Άγιοι Απόστολοι – Γκόλνα – Καστάνα – Άγιο Σπήλαιο – Μοναστήρι – Ζηλνιά – Μύλοι – Πάρκο Λιτόχωρου.
“Μονοπάτια στενά, με συνεχείς εναλλαγές (ανηφόρες – κατηφόρες)
και πλούσια βλάστηση, όπως αρέσει στους περισσότερους δρομείς,
αλλά υγρά και απότομα σε αρκετά σημεία.”
Παρότι είχα υποσχεθεί στη γυναίκα μου να ηρεμήσω για φέτος, μετά από πολλά χιλιόμετρα στα βουνά, τελικά ήταν σχεδόν αναπόφευκτο να τηρήσω το λόγο μου, καθώς είχα “ανοιχτούς λογαριασμούς” με το βουνό. Η περσινή μου συμμετοχή, παρότι ολοκληρωμένη, κάθε άλλο παρά ευχάριστη αποδείχθηκε. Μία ίωση που με ταλαιπωρούσε επί μέρες πριν τον αγώνα, είχε γίνει η αιτία να έρθουν τα πάνω κάτω και η υπέροχη διαδρομή να μετατραπεί σε ένα ατελείωτο μαρτύριο μετά το 15ο χιλιόμετρο.
Την Κυριακή, ωστόσο, ήταν μία μέρα από εκείνες που δύσκολα θα μπορούσε να πάει κάτι στραβά. Ο καιρός ιδανικός για τρέξιμο, με θερμοκρασία γύρω στους 10 βαθμούς, ηλιοφάνεια και ορατότητα πολλών χιλιομέτρων. Ήδη από την αψίδα της εκκίνησης μπορούσαμε να παρατηρήσουμε με λεπτομέρεια τις, φορτωμένες με χιόνι, κορυφές, μέχρι και να διακρίνουμε τις ριπές του αέρα, που μετέφεραν το χιόνι από την μια πλαγιά στην άλλη.
Στην εκκίνηση για τον αγώνα των 22,5 χιλιομέτρων μαζευτήκαμε περισσότεροι από 700 δρομείς (αριθμός ρεκόρ), έτοιμοι να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας στην τελευταία μεγάλη διοργάνωση της χρονιάς και, ομολογουμένως, σε ένα από τα εντυπωσιακότερα, πλην όμως ιδιαίτερα, απαιτητικά τερέν.
Ένα τερέν τεχνικό, στο οποίο δεν συγχωρούνται πολλά λάθη. Μονοπάτια στενά, με συνεχείς εναλλαγές (ανηφόρες – κατηφόρες) και πλούσια βλάστηση, όπως αρέσει στους περισσότερους δρομείς, αλλά υγρά και απότομα σε αρκετά σημεία, καθώς η βροχή των προηγουμένων ημερών είχε παρασύρει το χώμα, με αποτέλεσμα να ξεπροβάλουν οι γλιστερές πέτρες, οι οποίες μπορούσαν εύκολα να μετατρέψουν τον βηματισμό σε έκτος ελέγχου ζεϊμπεκιά! Γι’ αυτό και την ημέρα του αγώνα, ήταν μία από τις ελάχιστες φορές που δεν άκουσα καθόλου μουσική, παρότι πάντα “μ’ ανεβάζει” στις δύσκολες στιγμές ενός αγώνα, καθώς ήθελα να ακούω και να νιώθω κάθε πάτημά μου.
“Αφού αφήσαμε πίσω μας το Λιτόχωρο και τον κόσμο που είχε μαζευτεί για να μας ενθαρρύνει,
πήραμε το δρόμο για τη Γκόλνα, μία σχεδόν ατελείωτη ανηφόρα, η οποία διέρχεται μέσα από ψηλούς θάμνους,
βελανιδιές, πλατάνια και πεύκα. Μετά από μερικά χιλιόμετρα αντικρίσαμε τη θέα προς το Λιτόχωρο.”
Το τοπίο, μεγαλοπρεπές, με θέα άλλοτε στη θάλασσα και άλλοτε στις κορυφές του Ολύμπου, που κόβει την ανάσα, αν και μεταξύ μας αυτή μας είχε ήδη κοπεί από τα πρώτα χιλιόμετρα της ανηφόρας για τη Γκόλνα!
Από τις ομορφότερες στιγμές του αγώνα, η κοιλάδα του Ενιπέα, όπου διασχίσαμε ανάμεσα σε δάσος από πεύκα και οξιές τα ξύλινα παραδοσιακά γεφύρια, πάνω από τα κατάλευκα νερά του ποταμού, το Άγιο Σπήλαιο με το παρεκκλήσι του στην είσοδο της σπηλιάς και η Ιερά Μονή του Αγίου Διονυσίου.
Η διοργάνωση ήταν και φέτος άψογη, με επαρκή σήμανση, πλούσιους σταθμούς ανεφοδιασμού και εθελοντές, ακόμα και στα πιο απόμερα σημεία της διαδρομής. Στα θετικά της φετινής διοργάνωσης πρέπει να προστεθεί ασφαλώς η καθιερωμένη ζεστή σούπα του τερματισμού (κοτόσουπα και χορτόσουπα) και το χρηστικό και επιτυχημένο αναμνηστικό δώρο: μία ζώνη ανεφοδιασμού με το λογότυπο του αγώνα.
Καλή αποκατάσταση σε όλους τους δρομείς και ραντεβού του χρόνου πάλι!
Πέτρος Βελλίδης