Ο Φώτης Θεοχάρης είναι γνωστός στους ορειβατικούς κύκλους. Τον Μάιο που πέρασε κατέκτησε την κορυφή του τρίτου υψηλότερου και δυσκολότερου βουνού της γης, του Kangchenjunga, στα 8.586 μέτρα με τον Αντώνη Συκάρη, ενώ μέχρι σήμερα ο δραστήριος, στο επάγγελμα, αστυνομικός έχει σηκώσει την ελληνική σημαία σε Ιμαλάια, Άλπεις, Άνδεις και Καύκασο. Οι περισσότερες αναβάσεις του έχουν φιλανθρωπικό χαρακτήρα, δημιούργησε τη δική του πεζοπορική ομάδα «Απόδραση στη Φύση» και είναι εκείνος που εφάρμοσε την «Εκδρομή σε Αναμονή», ακολουθώντας το πνεύμα της εποχή και με γνώμονα την αλληλεγγύη.
Αυτήν τη φορά αποφάσισε να ανέβει τις ψηλότερες κορυφές της χώρας πραγματοποιώντας ένα εθνικό εγχείρημα με κοινωνικό μήνυμα, το οποίο το αφιερώνει στον Οργανισμό Το Χαμόγελο του Παιδιού με σκοπό να μεταφέρει το μήνυμα, από κορυφή σε κορυφή, ότι κάθε παιδί έχει δικαίωμα να μεγαλώνει με ασφάλεια και υγεία μέσα από την άθληση.
Ο έμπειρος ορειβάτης Φώτης Θεοχάρης, λίγο πριν φορέσει εξοπλιστεί με τους γάντζους και τα σκοινιά του, για να κατακτήσει ακόμη μία από τις 113 κορυφές που έχει βάλει στόχο, μίλησε στη δημοσιογράφο Φίλια Μητρομάρα για το νέο του project και σε καλεί να στηρίξεις την προσπάθειά του.
Πότε και πώς ξεκίνησες την αναρρίχηση και την ορειβασία;
Το πάθος μου για την ορειβασία γεννήθηκε στην παιδική μου ηλικία. Τα πρώτα 5 χρόνια της ζωής μου έζησα σαν παιδί της επαρχίας, στη Βίνιανη Ευρυτανίας. Στο χωριό είχα τη χαρά να περπατώ με την αδερφή μου στα δάση και στα ποτάμια της περιοχής. Δυστυχώς, με τον ερχομό μου στην Αθήνα χάθηκε η πρόσβαση στο φυσικό περιβάλλον. Περίμενα πως και πως να επιστρέψω στο χωριό τα καλοκαίρια, για να ξαναβρεθώ ανάμεσα στα δέντρα. Η πραγματική, όμως, ενασχόληση με την πεζοπορία ξεκίνησε στην αγαπημένη μου Πάρνηθα γύρω στα 16 μου χρόνια, όπου πήγαινα πολλές φορές με το ποδήλατό μου, για να προσεγγίσω το βουνό. Έκτοτε «κόλλησα το μικρόβιο» του βουνίσιου και πλέον έχει γίνει τρόπος ζωής. Η αναρρίχηση ήρθε αργότερα στη ζωή μου. Η μύηση στην αναρρίχηση και η πρώτη επαφή με τον βράχο έγινε μέσω κάποιων παρεών που είχα, ενώ στη συνέχεια με σχολές αναρρίχησης ορισμένων ορειβατικών συλλόγων.
Πες μας λίγα λόγια για το project σου;
Με το συγκριμένο project #smileclimb που περιλαμβάνει 113 ελληνικές κορυφές βουνών, θέλω να εμπνεύσω νέους ανθρώπους να μη σταματούν να κάνουν μεγάλα όνειρα, να κυνηγούν τα πάθη τους και να προσπαθούν να ξεπερνούν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στη ζωή τους. Τα κυριότερα ελληνικά βουνά της Ελλάδας έχουν επιλεχθεί από τον γεωφυσικό χάρτη της «Ανάβασης». Έχουν προσδιορισθεί βουνά με υψόμετρο από 1.500 μ έως 2.918 μ. Το εγχείρημα είναι αφιερωμένο στον οργανισμό «Το Χαμόγελο του Παιδιού» με σκοπό να μεταφέρω το μήνυμα, από κορυφή σε κορυφή, ότι κάθε παιδί έχει δικαίωμα να μεγαλώνει με ασφάλεια και υγεία μέσα από την άθληση.
“Καθένας από εμάς έχει την ανάγκη να πιστεύει σε κάτι μεγαλύτερο από τον ίδιο και η ενασχόληση με την ορειβασία κάνει όλο αυτό το συναίσθημα πολύ έντονο.”
Πώς αποφάσισες να το κάνεις;
Ύστερα από την επιτυχημένη ανάβαση στο Όρος Kangchenjunga 8.586 μ. στο Νεπάλ και προσπαθώντας να στοχοποιήσω το επόμενό μου ορειβατικό εγχείρημα, αποφάσισα να ανεβώ στα βουνά της Ελλάδας. Έχοντας ήδη ανεβεί σε αρκετές κορυφές όπως Όλυμπο, Ταύγετο κ.τλ., μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να προσεγγίσω μεγάλο αριθμό ελληνικών κορυφών.
Χρηματοδοτεί κάποιος αυτό το εγχείρημά σου;
Το συγκεκριμένο εγχείρημα, πέρα από δικές μου οικονομίες, δεν χρηματοδοτείται αυτήν τη στιγμή, ωστόσο εύχομαι να υπάρξουν αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια. Για την υλοποίηση του εγχειρήματος δημιουργούνται πολλά κόστη, όπως είναι τα έξοδα μετακίνησης του αυτοκινήτου, διόδια, διαμονής κ.τλ.
Πώς έχει αλλάξει η ζωή σου τώρα που είναι σε εξέλιξη αυτό το project;
Εργάζομαι 6 ημέρες την εβδομαδα, οπότε συγκεντρώνω τα ρεπό και τις άδειές μου ώστε να πηγαίνω στα βουνά, με γνώμονα πάντα τον καλό καιρό.
“Η φιλανθρωπία η δική μου προσπάθεια να κάνω κάπως πιο βιώσιμη την καθημερινότητα κάποιου άλλου.”
Πόσες πραγματικά κορυφές υπάρχουν στην Ελλάδα; Είναι όντως 113; Ή υπάρχουν κι άλλες;
Στην Ελλάδα υπάρχουν 412 κύρια βουνά με υψόμετρο από 1.000 μ έως 2.918 μ. Από αυτά, επιλέχθηκαν σύμφωνα με τον γεωφυσικό χάρτη της «Ανάβασης» τα κυριότερα ελληνικά βουνά με υψόμετρο πάνω από 1.500 μ. τα οποία αποτελούν τους μεγαλύτερους και ξεχωριστούς μεταξύ τους ορεινούς όγκους.
Τι σημαίνει για σένα βουνό, αναρρίχηση, ορειβασία;
Κάθε βουνό έχει τη δική του «ενέργεια» και όποιος έχει ανέβει το ίδιο βουνό με εσένα, δεν θα έχει να περιγράψει την ίδια ιστορία. Για εμένα προσωπικά τη στιγμή που βγαίνει το πρώτο φως του ήλιου το χάραμα, όλα τα βουνά γίνονται ακόμη πιο υπέροχα (και ας μου επιτραπεί ο πλεονασμός!), μόνο και μόνο για τις ανατολές, αξίζει να ανέβεις τα βουνά όλου του κόσμου!
Αναρρίχηση για εμένα είναι η επαφή με το πρωτόγονο στοιχείο της γης, το βράχο, φτιαγμένο από συγκλίσεις και ζυμώσεις διαφορετικών υλικών.
Ορειβασία για εμένα είναι η επαφή με τα στοιχεία της φύσης, τα δέντρα, τα πεσμένα φύλλα, τις χαράδρες, τα ποτάμια που δημιουργούν ανήσυχα και δυνατά συναισθήματα στην ψυχή μας.
Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας μια δύσκολη στιγμή σου στο βουνό;
Δύσκολη στιγμή στο βουνό θα χαρακτήριζα κάποια από την πρόσφατη κατάβασή μου από την κορυφή των 8.586 μ. του όρους Kangchenjunga στο Νεπάλ, όπου επέστρεφα μόνος από την κορυφή. Γύρω στα 6.100 μ. στην προσπάθειά μου να περάσω μια μεταλλική σκάλα που ενώνει δύο μεγάλα κομμάτια πάγου (καθώς ανάμεσα υπάρχει το κενό ή αλλιώς το χάος), έσπασε η σκάλα και βρέθηκα κρεμασμένος στο ένα σχοινί με το οποίο είχα ασφαλιστεί με αποτέλεσμα να αιωρούμαι στο κενό.
“Η δυσκολία δεν είναι να ανεβείς το βουνό, η δυσκολία είναι να πάρεις την απόφαση να ανεβείς το βουνό.“
Έχεις νιώσει ποτέ κίνδυνο και αν ναι, πως το αντιμετώπισες;
Η ορειβασία ενέχει κινδύνους είτε υποκειμενικούς είτε αντικειμενικούς. Σαφώς ένιωσα τον κινδύνο κάποιες στιγμές αλλά με εφόδιο τη γνώση και με γνώμονα την πειθαρχία μπόρεσα να αντιμετωπίσω το πρόβλημα που προέκυψε.
Μια ευχάριστη εμπειρία στο βουνό;
Κάθε ανάβαση σε βουνό από μόνη της είναι μια ευχάριστη εμπειρία. Το να μοιράζεσαι όμως τη θέα της κορυφής με φίλους κάνει την εμπειρία αυτή ακόμα πιο ξεχωριστή.
Περιέγραψέ μας με 5 λέξεις τον εαυτό σου
Αυθόρμητος, ειλικρινής, ονειροπόλος, περιπετειώδης και πάνω απ’ όλα μου αρέσει να μοιράζομαι αυτό που αγαπάω.
Τι θα ήθελες να κάνεις, που θα ήθελες να φτάσεις;
Το μόνο που θα ήθελα είναι να δω όσα περισσότερα βουνά γίνεται. Δε θέλω να φτάσω κάπου ιδιαίτερα, μου αρέσει να βρίσκομαι όσο περισσότερο μπορώ στα βουνά.
Τι πρέπει να ξέρουν όσοι θέλουν να πιάσουν κορυφή;
Για να φτάσεις στην κορυφή θέλει: όραμα, πείσμα, επιμονή, υπομονή και θέληση.
Επίσης απαιτείται να διαλέξεις ένα στόχο στα μέτρα σου, να σχεδιάσεις σωστά την αποστολή και να λάβεις υπόψη τις καιρικές συνθήκες.
Ποιο είναι το μότο σου;
Το μότο μου είναι ότι «δε με σταματάει τίποτα, παραμένω πιστός στους στόχους μου.»
“H μεγαλύτερη στήριξη είναι η ψυχολογική βοήθεια των δικών μου ανθρώπων, είναι το χαμόγελό τους και η αγκαλιά, που μου δίνουν τη δύναμη να μην εγκαταλείπω.”
Στήριξε την προσπάθεια του Φώτη Θεοχάρη εδώ
Υποστηρικτές του Project #SmileClimb είναι η Αθλητική Ένωση Αστυνομικών Ελλάδος, Αnavasi / Ανάβαση.
Εταιρίες που θέλουν γίνουν υποστηρικτές του εγχειρήματος μπορούν να επικοινωνήσουν μέσω της σελίδας Fotis Theocharis.