Τον τελευταίο καιρό, είναι δύσκολα τα πράγματα στην Ελλάδα. Όλοι το ξέρουμε. Έχουμε βέβαια πολλά πλεονεκτήματα με το μέρος μας, πρώτα απ' όλα τον καιρό και φυσικά το διάσημο «κέφι». Είμαι στην ουσία σαν εξωγήινη σε αυτή τη χώρα. Γεννήθηκα στο Λονδίνο, με Πορτογαλική – Βραζιλιάνικη καταγωγή και σπουδές σε γαλλικό σχολείο. Ευτυχώς είχα την Ελληνίδα νονά μου που μου έδωσε τις καλύτερες προοπτικές για τη ζωή και με έφερε στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι παρόλο που βλέπω τα αρνητικά της ζωής και πόσο σκληρή μπορεί να γίνει, πάντα την κοιτάζω από μια ηλιόλουστη οπτική… Λατρεύω τη γυμναστική (δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς) και όταν προέκυψε ένα πρόγραμμα για καθηγητές Zumba στην περιοχή, δεν δίστασα να λάβω μέρος. Να πάρω δίπλωμα σε κάτι που λατρεύω (να χορεύω και να διατηρώ τη φόρμα μου) και να πληρώνομαι γι αυτό; Τέλεια! Έτσι κι έκανα και ήταν απ' τα καλύτερα πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου. Ήταν η τέλεια αφορμή για να χορέψω και να νιώσω ζωντανή για δυό μέρες συνεχόμενα, να συναντήσω ανθρώπους με παρόμοιο τρόπο σκέψης και να κάνω καινούριους φίλους. Δεν θα σας κουράσω με τις λεπτομέρειες όπως πόσες θερμίδες καίγονται ανά μάθημα ή για το πως μπορείς έτσι να «παρατήσεις την άσκηση και να διασκεδάσεις» ή κάτι παρόμοιο.
Νομίζω ήδη ανέφερα ότι τα πράγματα στην Ελλάδα είναι δύσκολα αυτόν τον καιρό. Δεν μπορώ να βρω δουλειά για να διδάξω το νέο μου χόμπι. Τι κάνω λοιπόν; Θα μπορούσα να παρακινήσω την οικογένειά μου, αλλά υποθέτω ότι τα κορίτσια βαριούνται αρκετά να με ακούν να μιλάω ασταμάτητα για το πόσο υπέροχα νιώθω μετά το γυμναστήριο, κι όπως καθόμασταν ένα απόγευμα με τον φραπέ στο χέρι και τα τσιγάρα αναμμένα (αυτό θα πει Ελλάδα) βρήκα ευκαιρία για να κάνω τις φίλες μου να κινηθούν. Εγώ ξέρω πόσο ωραία αίσθηση είναι, άρα γιατί να μην το νιώσουν κι αυτές; Έτσι ξεκίνησε μια εκδήλωση της Janet στο Facebook και το Σάββατο το πρωί μαζευτήκαμε όλες μαζί στον κήπο, βάλαμε μουσική και κάναμε Zumba. Γελάσαμε, χορέψαμε, αυτοσχεδιάσαμε, χορέψαμε κι άλλο, μάθαμε καινούριες κινήσεις, σπάσαμε πλάκα και κάποιες έκαναν ακόμα και διάλειμμα για τσιγάρο. Είχαμε μάλιστα θεατές από τα μπαλκόνια τους, κάποιοι άρχισαν να χορεύουν μαζί μας κιόλας…
Ξέρετε κάτι; Το συμπέρασμα που βγαίνει από εκείνο το πρωί είναι ότι μπορείς να διασκεδάσεις ενώ γυμνάζεσαι. Νομίζω ότι ίσως πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι σκληρή δουλειά. Δεν θα πω ψέματα, όντως είναι. Αλλά δεν χρειάζεται να είναι έτσι αναγκαστικά αν δεν το θες. Βρες κάτι διασκεδαστικό και βρες κάποιους φίλους για να το κάνετε παρέα. Δεν χρειάζεται να το παίρνετε στα σοβαρά. Απλά κινηθείτε. Είναι το πρώτο βήμα. Πριν καν το καταλάβετε, μπορεί να γίνει συνήθεια. Και ποιός ξέρει που μπορεί να σε οδηγήσει αυτό, σωστά;