Ίσως το πιό δύσκολο πράγμα είναι να ελέγξεις τη διατροφή σου. Αυτό ισχύει όχι μόνο για όσους προσέχουν το βάρος τους, γυμνάζονται ή προσπαθούν να κρατηθούν σε φόρμα, αλλά κυρίως για εμάς τις μαμάδες! Η κόρη μου είναι σχεδόν 15 και τρώει πλεόν όλο της το φαγητό, αλλά είχα ξεχάσει πόσο νόστιμη είναι η παιδική τροφή. Ξέρετε τώρα πως είναι, το μωρό τρώει (ή φοράει) το περισσότερο φαγητό του και περισσεύει αρκετό για να το τελειώσεις εσύ. Πουρές, φασoλάκια, ένα κομμάτι φρούτου, τα μπισκότα (αυτά τα μπισκότα! Παραδέχομαι ότι παίρνω αυτά με την οργανική ζάχαρη χωρίς λακτόζη αλλά και πάλι…), αυτή είναι η παγίδα στην διατροφή των μαμάδων, ότι τρώμε τα απομεινάρια… Δεν θα πω ψέματα, γυμνάζομαι σαν μανιακή γιατί δεν θέλω να παχύνω. Αυτό είναι πάντα μέρος της γυμναστικής (γιατί ποιά δεν θέλει να είναι MILF;), όμως εγώ είμαι αδύνατη από τη φύση μου. Αλλά όσο πιο πολύ μεγαλώνεις τόσο πιο δύσκολο είναι να διατηρήσεις όσα έχεις… Έρχεται κάποια στιγμή που πρέπει να διαλέξεις. Όπως έλεγε και η νονά μου: ο κώλος, ή το πρόσωπό σου; Μέχρι στιγμής λοιπόν έχω καταφέρει να τα διατηρήσω και τα δύο. Αλλά και αυτό έχει πολλή δουλειά και φυσικά πολλές παγίδες. Το μεγαλύτερο πρόβλημά μου είναι ότι δεν τρώω αρκετά, είμαι πολύ περίεργη στο φαγητό: δεν τρώω γαλακτοκομικά γιατί δυστυχώς έχω αλλεργία, ένος θεός ξέρει πόσο μου λείπει η φέτα, δεν τρώω κρέας το οποίο το έχω κόψει εδώ και 22 χρόνια) και στη ζάχαρη λέω ένα μεγάλο ΌΧΙ (ανυπομονώ για την καινούρια ταινία που βγαίνει σύντομα, όπου η σατανική καθαρή ζάχαρη ξεπαστρέφει κόσμο).
Με τόση γυμναστική που κάνω πρέπει πραγματικά να θυμάμαι να τρώω παραπάνω και σίγουρα περισσότερη πρωτεΐνη. Νομίζω πως οι γυναίκες ξεχνούν την πρωτεΐνη. Υπάρχει ένας μύθος που λέει ότι αν κάνεις γυμναστική και τρως σαλάτες, αυτός ο συνδιασμός θα σου χαρίσει το σώμα που θες. Αλλά όχι. Θα σου χαρίσει το σώμα που σου αξίζει, που σε αυτήν την περίπτωση είναι αδύνατο αλλά «πλαδαρό». Πηγαίνω για τρέξιμο, κάνω βάρη, χορεύω, ουσιαστικά δεν σταματώ να κινούμαι και για να ανακτήσω τις δυνάμεις μου πρέπει να υπολογίζω την πρόσληψη πρωτεΐνης. Εϊναι τόσο σημαντικό που δεν μπορώ να το τονίσω αρκετά. Παίρνω συμπληρώματα πρωτεΐνης (αφού δεν μπορώ να έχω μεγάλη όρεξη ή διατροφή βασισμένη στο κρέας) και τρώω υδατάνθρακες (ποτέ μην κόβετε τελείως ομάδες τροφίμων που έχετε την δυνατότητα να φάτε!)… Και όταν ξεχνώ να φάω (ξέρω, είμαι από τους σπαστικούς ανθρώπους που όντως ξεχνούν να φάνε…) πρέπει να μου το θυμίζω. Οπότε κρατάω ημερολόγιο φαγητού. Ακούγεται βαρετό και υπερβολικά πιεστικό, αλλά είναι καλή άσκηση. Αν το δοκιμάσεις απλά για μια εβδομάδα, μαθαίνεις τόσα πολλά για το τι, πότε και γιατί τρως, που αλλάζει ο τρόπος που σκέφτεσαι για το πώς και γιατί τρως συγκεκριμένα φαγητά. Όταν τρως για την απόλαυση, γιατί κακά τα ψέματα, έτσι γίνεται τις περισσότερες φορές, το απολαμβάνεις σωστά. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, αν γυμνάζεσαι σωστά και τρως περισσότερο (και ΌΧΙ λιγότερο) χάνεις περισσότερο λίπος. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Είμαι η ζωντανή απόδειξη. Οι ατασθαλίες είναι επίσης μεγάλο πράγμα. Θέλω να πω, δεν έχει πλάκα αν δεν μπορείς να απολαύσεις ένα ωραίο πιάτο καλαμαράκια με ένα ποτήρι κρασί, έτσι δεν είναι; Πρωτεΐνη και υδατάνθρακες λοιπόν για μένα και ναι -πριν αρχίσετε- γνωρίζω ότι υπάρχει ζάχαρη στο κρασί. Όμως λίγη ζαχαρίτσα (ζαχαρούλα) δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, έτσι δεν είναι; Bon appetit !