Δύο ημέρες πριν από ακόμα μια θέση σε βάθρο (και το ασημένιο μετάλλιο στο Πανελλήνιο) η Ζωή Ανδρικοπούλου μιλάει για την ελπιδοφόρα καριέρα της, την πειθαρχία και τα νέα παιδιά σε σχέση με τον στίβο! Είναι προσηλωμένη στους στόχους της και παρότι δεν έχει την χρηματοδότηση που θα έπρεπε, έχει πίσω της ένα πολύ αφοσιωμένο team. Δεν θα αποζητήσουμε την ταμπέλα των «γουρλήδων». Η ίδια η Ζωή είναι το καλύτερο γούρι του εαυτού της, όταν λίγες μέρες μετά την συνέντευξη ανακοινώθηκε στην αποστολή για τους Βαλκανικούς αγώνες! Το γούρι της είναι η σκληρή δουλειά η οποία αποδίδει καρπούς και την κρατά σε ένα σταθερά ψηλό επίπεδο. Το κορίτσι που έτρεχε στην παραλία γιατί δεν είχε στίβο στην πόλη της, μας συστήνεται και μιλάει για…όλα!
Στην συνέντευξη που ακολουθεί, η Ζωή μιλάει για τους στόχους της, τα μυστικά της επιτυχίας και ουσιαστικά θα δείτε τον τρόπο με τον οποίο γεννιέται μια μελλοντική πρωταθλήτρια που θα ακούμε όλο και συχνότερα στα χρόνια που θα έρθουν και η προαπαιτούμενη νοοτροπία του πρωταθλητή.
Του Σοφοκλή Αρχοντάκη
Καλημέρα Ζωή, ευχαριστούμε για την συνέντευξη για αρχή, σε τι αγωνιστική στιγμή σε πετυχαίνουμε;
Καλημέρα! Με πετυχαίνετε σε αγωνιστική περίοδο, έχουμε ήδη ξεκινήσει τους αγώνες, κάποια Grand Prix και κάποιες ημερίδες και το Σάββατο έχω το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της κατηγορίας μου των Νεάνιδων. Μετά ακολουθεί το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών-Γυναικών.
Πόσο εύκολο ήταν να προπονείσαι σε μια μικρή επαρχιακή πόλη όπως αυτή που μεγάλωσες; Τι προβλήματα αντιμετώπισες;
Ήταν αρκετά δύσκολο. Στίβο δεν είχαμε να προπονηθώ, είχαμε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου το οποίο δεν ήταν πάντα ανοιχτό. Προπονούμουν κυρίως στην άσφαλτο και στην παραλία, όπου είχα μετρήσει και είχα βάλει σημάδια σε ένα χιλιόμετρο και εκεί έκανα τα κομμάτια της προετοιμασίας μου! Φέτος είναι η πρώτη χρονιά που έχω προπονητή και γυμνάζομαι σωστά και συστηματικά, ενώ δεν είχα καμία σχέση με το ταρτάν. Μόνο στους αγώνες και στην προπόνηση εδώ την Αθήνα.
Οπότε από την στιγμή που είχες μάθει στα δύσκολα, το ταρτάν σου φαίνεται σαν μοκέτα!
Ναι, τώρα το ταρτάν είναι το δεύτερό μου σπίτι (γελάει)!
Για λογαριασμό ποιού συλλόγου αγωνίζεσαι;
Είμαι στον Γυμναστικό Σύλλογο Ηλιούπολης, οι οποίοι με βοηθούν πάρα πολύ και είναι δίπλα μου συνέχεια για ότι χρειαστώ!
Σου λείπει κάτι σε σχέση με τα παιδιά της ηλικίας σου; Παίρνεις ποτέ ρεπό από την αθλητική πειθαρχία;
Πειθαρχία διαθέτω γενικότερα, τόσο στην ζωή μου όσο και ως αθλήτρια. Ειδικά πέρσι που έδινα πανελλήνιες μου ήταν πολύ δύσκολο να συνδυάσω τον στίβο με τις πανελλήνιες, το διάβασμα και τα φροντιστήρια. Όμως τα κατάφερα και πέρασα στα ΤΕΦΑΑ της Αθήνας!
Δεν μου λείπει κάτι σε σχέση με τις παρέες μου. Τους έχω δίπλα μου, με καταλαβαίνουν, με θαυμάζουν για την επιμονή μου σε αυτό που κάνω. Δεν μου λείπουν ούτε τα ξενύχτια, παρότι σε ορισμένες περιπτώσεις μου λείπει το να βγαίνω έξω με τους φίλους μου, να πάω για ένα καφέ. Αλλά η προπόνηση με γεμίζει περισσότερο από μια βόλτα. Τους φίλους μου τους βλέπω, πιο άνετα τις Κυριακές -η αλήθεια είναι- συζητάμε, με καταλαβαίνουν και δεν μου δημιουργούν τύψεις με «γιατί δεν ήρθες» και τέτοια παράπονα. Τους ευχαριστώ πολύ για αυτό!
Κατά καιρούς σε βλέπουμε και σε ανοιχτούς αγώνες. Τους χρησιμοποιείς ως προπονήσεις ή σου αρέσει να τρέχεις χωρίς άγχος ή με πιο ανέμελη διάθεση και ψυχολογία;
Και τα δύο! Χρησιμοποιώ τους ανοιχτούς αγώνες και ως προπονήσεις, είναι ευχάριστη η ψυχολογία και δεν έχω καθόλου το άγχος του αγώνα. Είναι γενικά πολύ όμορφο να βλέπεις ανθρώπους οι οποίοι δεν κάνουν πρωταθλητισμό, να τρέχουν με την ψυχή τους και να το διασκεδάζουν! Μου αρέσει πάρα πολύ να τρέχω και να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που τρέχουν για την ευχαρίστησή τους και αντλώ κάτι από την ενέργειά τους!
Ποιοί αποτελούν το προπονητικό σου τιμ και τι αρμοδιότητες έχουν;
Ευτυχώς έχω αρκετά άτομα που με στηρίζουν αυτή την στιγμή. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον προπονητή μου τον Ευθύμη Λιανό, που με έχει βοηθήσει πολύ φέτος και τον προπονητή Σοφιανό με τον οποίο κάνουμε κυρίως προπόνηση δύναμης. Θέλω ακόμα να ευχαριστήσω τον διατροφολόγο μου (σ.σ. Και πολύ καλό αθλητή) τον Γιώργο Μίνο, ο οποίος με παρακολουθεί από πέρσι το καλοκαίρι και τέλος τον Σύλλογό μου ο οποίος μάλιστα μου νοικιάζει σπίτι δίπλα στο γήπεδο, ώστε να μπορώ να κάνω προπόνηση πρωί και απόγευμα!
Μπράβο τους σε αυτήν την δύσκολη συγκυρία!
Ναι είναι πολύ σημαντικό για την βελτίωσή μου και τους ευχαριστώ!
Ποιοί είναι οι επόμενοι άμεσοι στόχοι σου και τι θέλεις να επιτύχεις σε βάθος χρόνου; Ποιοί είναι οι μεσοπρόθεσμοι στόχοι σου σε 2-3 χρόνια;
Ο στόχος μου είναι να βελτιώνομαι συνεχώς και να βγαίνουν οι προπονήσεις μου χωρίς τραυματισμούς και να καταφέρω να προκριθώ σε Βαλκανικούς και Ευρωπαϊκούς αγώνες, ενώ το όνειρό μου, όπως και κάθε αθλητή είναι η πρόκρισή μου σε Ολυμπιακούς Αγώνες!
Σου εύχομαι ότι καλύτερο στους στόχους σου και να τους πετύχεις.
Σε ευχαριστώ πολύ.
Στο κεφάλαιο χρηματοδότηση; Υπάρχουν χορηγοί, βγαίνουν οικονομικά οι προπονήσεις σου, μπορείς να τις υποστηρίξεις;
Είναι δύσκολα τα πράγματα αυτή την περίοδο, δεν έχω χορηγούς, πέρα από κάποιες παροχές σε εξοπλισμό. Οι γονείς μου βοηθούν πολύ αυτή την στιγμή γιατί λόγω σχολής και προπονήσεων δεν μπορώ να δουλέψω. Χρειαζόμαστε στήριξη, γίνονται κινήσεις για την εύρεση χορηγών και βρισκόμαστε σε συζητήσεις με κάποιους, άλλες προχωρημένες και άλλες όχι, αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο (σ.σ. Το ασημένιο μετάλλιο του Σαββάτου και η συνεχής παρουσία στο βάθρο, σίγουρα βοηθάει!). Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου και κυρίως την μαμά μου που μας στέλνει φρέσκα και βιολογικά τρόφιμα φάρμας από την Ουγγαρία! Είναι πολύ σημαντικό για την σωστή διατροφή μου!
Υπάρχει στήριξη ή χρηματικά έπαθλα βάσει των θέσεων που έχεις κατακτήσει;
Όχι, πλέον δεν υπάρχουν είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Ποιά είναι η καλύτερη ηλικία να ξεκινήσει κάποιο παιδί τον στίβο; Τι έχεις να πεις στους γονείς που μπορεί να διαβάζουν την συνέντευξη και σκέφτονται να «ρίξουν» τα παιδιά τους σε κάποιο άθλημα;
Εγώ άργησα να ξεκινήσω. Ασχολήθηκα με άλλα αθλήματα, κυρίως με το τένις. Στον στίβο και ειδικά για την αντοχή δεν είναι ποτέ αργά. Η καλύτερη ηλικία να ξεκινήσει ένα παιδί και να έχει βλέψεις πρωταθλητισμού στον στίβο είναι γύρω στα 12, χωρίς όμως να αποκλείονται και εξαιρέσεις. Οι γονείς θα πρέπει αν μπορούν, να ωθήσουν τα παιδιά να ασχοληθούν με κάποιο άθλημα λαμβάνοντας υπ' όψιν και την προσωπικότητά του. Μπορεί κάποιο παιδί να έχει μια τάση στα ομαδικά αθλήματα, ενώ σε κάποιο άλλο να αρέσουν περισσότερο τα ατομικά. Παίζει μεγάλο ρόλο η προσωπικότητα του παιδιού.
Πρέπει οι γονείς να πειθαρχήσουν το παιδί, γιατί σήμερα τα παιδιά δεν ασχολούνται με τον αθλητισμό.
Μόνο βόλτες, τηλεόραση, playstation… Δεν ασχολούνται καθόλου και για αυτό φέρουν ευθύνη και οι γονείς (σ.σ. Άουτς. Αν περιμένατε να σας χαιδέψει ατυχήσατε…). Βλέπουμε τα άδεια γήπεδα και δεν βλέπουμε μικρότερα παιδιά ή παιδιά της ηλικίας μας να ασχολούνται (σ.σ. Η φωνή της έχει ένα παράπονο και απογοήτευση. Το καταλαβαίνω στην απομαγνητοφώνηση). Όσοι ξεκινούν τον στίβο, κάνουν 2-3 μήνες και τα παρατάνε. Έχουνε μάθει όμως να τα παρατάνε. Άλλοι ξεκινούν τον στίβο μόνο για να δώσουν αθλήματα για τις στρατιωτικές σχολές. Δεν βλέπουμε μικρά παιδιά να σχολούνται με τον αθλητισμό και είναι θλιβερό, γιατί ο αθλητισμός σε φτιάχνει ως προσωπικότητα, να μάθεις να είσαι νικητής ή να προσπαθείς για αυτό και να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.
Τι θα ήθελες να συμβουλεύσεις τους αναγνώστες μας για να δραπετεύσουν από τον καναπέ και να αθλούνται, έστω και για λίγη ώρα;
Πρώτα απ' όλα πρέπει να πειθαρχήσουν στον εαυτό τους, ότι 2-3 φορές την εβδομάδα θα βγαίνουν έξω είτε για να τρέξουν, είτε για να κάνουν ποδήλατο, να πάνε στο γυμναστήριο και αυτό θα είναι δύσκολο τις 2 πρώτες εβδομάδες, επειδή δεν έχει συνηθίσει το σώμα τους. Μετά θα τους γίνει συνήθεια. Πάντα πρέπει να βρίσκουν λίγο χρόνο να γυμνάζονται, γιατί ο καθιστικός τρόπος ζωής δημιουργεί πολλά προβλήματα στο σώμα μας.
Η διατροφή σου, ειδικά σε περίοδο αγώνων από τι αποτελείται;
Η διατροφή μου έχει ως βάση φρούτα και λαχανικά, τρώμε 1 με 2 φορές την εβδομάδα όσπρια, ψάρι, 2 φορές κρέας ελευθέρας βοσκής, αυγά ελευθέρας βοσκής και η Κυριακή είναι ελεύθερη όπου επιλέγω μόνη μου τι θα φάω, σε λογικά πάντα πλαίσια, με φαγητά από τις προηγούμενες ημέρες.
Επειδή η διατροφή δεν είναι μόνο πειθαρχία και αυστηρότητα, υπάρχει κάποιος πειρασμός όπου ενδίδεις σαν αθλήτρια και σαν άνθρωπος;
Λοιπόν (σ.σ. Παίρνει φόρα!), μου αρέσει πάρα πολύ το σουβλάκι της Πίτας του Παππού, τα donuts από τα Νανού, ενώ δεν θα πω όχι και σε κάποιο burger κοτόπουλου από τα KFC!
Σε ευχαριστούμε Ζωή για αυτή την πολύ όμορφη συνέντευξη.
Εγώ σας ευχαριστώ, περάσαμε πολύ ωραία και με ωραία παρέα!
